۹

^۰۷۱/۰۹^۰/۷۵

^۲۳/۸^۰/۵۹۹

اشتباه آزمایشی (E)

۴۵

۵۸/۱۹۴

۸۵/۲۱۸۳

ضریب تغییرات (درصد)

۲۶/۸

۷۷/۱۳

توان سمت راست و بالا نشان دهنده سطح معنی‌داری خطاست.
۴-۴ نتایج صفات مرتبط با تولید
۴-۴-۱ تعداد دانه در سنبله
نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده‌ها حاکی از معنی‌دار بودن اثر اصلی شوری و کود سولفات روی (در سطح احتمال خطای یک درصد) بر این صفت است اما اثر متقابل آنها اثری بر این صفت نداشت (جدول ۴-۴). در تیمار شاهد شوری، تعداد دانه در سنبله ۵۰ عدد به‌دست آمد که ۲۰% بیشتر از تعداد دانه در بالاترین سطح شوری (۱۶ دسی زیمنس بر متر) بود (شکل ۴-۲۵).
تعداد گلچه که در مرحله قبل از گرده افشانی تعیین می‌شود، نقش مهم وتعیین کننده‌ای در تعیین دانه در گندم دارد (گونزالس و همکاران، ۲۰۰۳). پژوهش‌ها نشان داده است که تنش‌های محیطی موجب کوتاه‌تر شدن طول دوره نمو سنبلچه‌ها می‌شود و لذا باروری آن‌ ها کاهش یافته و تشکیل دانه به خوبی انجام نمی‌شود (فرانک و همکاران، ۱۹۸۷). گریو و همکاران (۱۹۹۲) نیز با آنالیز اجزای عملکرد سنبله‌ی گندم در شوری‌های مختلف دریافتند که با افزایش شوری تعداد سنبله و تعداد سنبلچه در سنبله کاهش می‌یابد که منجر به کاهش تعداد دانه در سنبله می‌شود.
با بهره گرفتن از کود سولفات روی ۳۰ میلی‌گرم در کیلوگرم نیز بیشترین تعداد دانه به مقدار ۴۴/۵۳ عدد بدست آمد که ۳۲% بیشتر از تیمار شاهد بود (شکل۴-۲۶).
همانتارانجان و گرای^[۱۱۲] )۱۹۸۸) گزارش کردند که کاربرد عناصر آهن و روی در زراعت گندم، عملکرد دانه، وزن هزار دانه، تعداد دانه در سنبله و طول سنبله را بطور معنی‌داری افزایش می‌دهند. این محققان اضافه کردند که علت افزایش عملکرد و اجزای آن در اثر کاربرد آهن و روی، تأثیر این دو عنصر بر مقدار کلروفیل برگ و غلظت ایندول استیک اسید می‌باشد.
شکل ۴-۲۵ تأثیر شوری آب آبیاری بر تعداد دانه در سنبله
شکل ۴-۲۶ تأثیر کود سولفات روی بر تعداد دانه در سنبله
جدول ۴-۴ خلاصه نتایج تجزیه واریانس عملکرد و اجزای عملکرد گندم

مجموع مربعات

منابع تغییر

درجه آزادی

تعداد دانه در بوته

وزن صد دانه

عملکرد دانه

عملکرد بیولوژیک

بلوک ®

۳