ج)اهداف فنی

1. 1. دسترسی به قراردادهای‏ زیربنایی؛

1. 1. دست‏یافتن به قابلیت ها و ظرفیت هایی که در داخل موجود نیست؛

1. 1. بهره‏گرفتن از تخصص ها و تجربیات خارج از شرکت(بارنت^[۸]،۱۹۹۸).

شرکت ها و سازمان های موفق در زمینه‏ واگذاری فعالیت ها به بیرون از سازمان سه فاز اساسی را در طول فرایند تامین منابع از خارج‏ سازمان طی می کنند(کمپو-مینتر^[۹]،۱۹۹۹).
- تجزیه و تحلیل و ارزیابی درونی؛
- ارزیابی نیازها و انتخاب عرضه کننده؛
- اجرا و اداره فرایند.
۲-۲-۱۶- مزایا و معایب تامین منابع از بیرون(گروه مترجمان میثاق،۱۳۸۵)
۲-۲-۱۶-۱- مزایا
عموما، سازمان به دلایل مختلفی تصمیم به تامین منابع از بیرون می‌گیرد، از جمله:

1. 1. کاهش هزینه ها و صرفه‌جویی

1. 1. انعطاف پذیری مالی از طریق کاهش هزینه های سر به سر

1. 1. انعطاف پذیری عملیاتی و کنترل از طریق روابط قراردادی

1. 1. 1. دستیابی به مهارت های بهتر مدیریتی برای فعالیت های غیراصلی

   

1. 1. انعطاف‌پذیری در تامین نیرو.

۲-۲-۱۶-۲- مشکلات

1. 1. با ایجاد تغییر در کارهای حمایتی، قدرت شرکت را کاهش‌ دهد.

1. 1. نیازمند دقت زیاد در هماهنگ نمودن اطلاعات دریافتی از کارگزار است.

1. 1. توانایی یادگیری سازمان را از طریق برون رفت مهارت های‌ اصلی آن کاهش می دهد.

1. 1. توانایی سازمان را برای یکپارچه نمودن فرآیندها تقلیل‌ می دهد.

1. 1. کنترل سازمان را بر کارهایی که به بیرون واگذار شده اند کم‌ می کند.

1. 1. به انگیزه و روحیه ی افراد آسیب می زند زیرا این‌گونه تصور می شود که مشاغل از دست رفته اند،

1. 1. ناامنی کارکنان را افزایش می دهد چه آن ها در سازمان باقی‌ بمانند و چه کارگزار آن ها را استخدام کند.

۲-۲-۱۷- روش های تامین مالی
معمولا روش های تامین مالی در دو گروه تامین مالی کوتاه مدت و بلند مدت مورد مطالعه قرار می گیرند.
۲-۲-۱۷-۱- تامین مالی کوتاه مدت
تامین مالی کوتاه مدت، نوعا برای پشتیبانی سرمایه گذاری موقت در دارایی های جاری مورد استفاده قرار می گیرد. معمولا مدیر مالی پس از برنامه ریزی سرمایه گذاری در دارایی های جاری و پیش بینی منابع مورد نیاز واحد اقتصادی در سال آینده، باید به فکر تامین مالی برنامه خود باشد و در مورد شیوه تامین مالی تصمیم گیری کند. معمولا برای تامین مالی سرمایه گذاری موقت در دارایی های جاری، از وام کوتاه مدت استفاده می شود.
۲-۲-۱۷-۲- تامین مالی میان مدت و بلند مدت
در عرصه مدیریت مالی، دوره کوتاه مدت معمولا به بدهی هایی مربوط می شود که سر رسید آن در فاصله ای کمتر از یک سال است. اما، اصطلاح ترتیبان تامین بلند مدت به طور دقیق تعریف نشده است. برخی از واحدهای اقتصادی دوره میان مدت را برای تاریخ های سر رسید بیش از یک سال و کمتر از ۱۰ سال به کار می برند. اما، اصطلاح دوره بلند مدت در مورد سررسیدهای بیش از ۵ سال نیز در برخی موارد به کار می رود. بنابراین، فواصل زمانی ۵ تا ۱۰ سال با دقت کافی تعریف نشده است. برای بعضی اشخاص ممکن است وام ۸ ساله میان مدت و برای برخی دیگر بلند مدت محسوب شود(رحیمیان،۱۳۸۶).
۲-۲-۱۸- منابع تأمین مالی بانک ها در ایران
حقوق صاحبان سهام^[۱۰]
سرمایه^[۱۱]
سرمایه شامل وجوهی است که در آغاز تاسیس بانک به وسیله سهامداران فراهم شده است(حسینی،۱۳۷۵). سرمایه دارای بیشترین هزینه و کمترین میزان ریسک برای بانک می باشد. سهامداران آخرین افرادی هستند که سهم منفعت خود را از بانک می برند.
‌سود انباشته^[۱۲]
این قلم نشان دهنده سودی است که بانک از محل عملیات و یا از سایر درآمدهایش کسب نموده و متعلق به سهامداران می باشد که بین آن ها توزیع نشده است. میزان هزینه و ریسک این نوع تامین مالی به اندازه سرمایه می باشد.
۲- بدهی ها
سپرده ها
در قانون عملیات بانکی بدون ربا در زمینه تجهیز منابع پولی(بانک) در ماده سه گفته شده است که بانک ها می توانند به قبول سپرده(به طور اعم) مبادرت نمایند و سپرده ها نیز بر دو گونه است: سپرده های قرض الحسنه و سپرده های سرمایه گذاری مدت دار. درضمن سپرده های قرض الحسنه را به دو قسمت جاری و پس انداز تقسیم نموده است(بهمنی،۱۳۷۹).
سپرده قرض الحسنه جاری
این سپرده به وسیله افرادی که می توانند از خدمات چک استفاده کنند، تشکیل می شود و قسمت نسبت زیادی از سپرده های بانک ها را تشکیل می دهد. به این نوع سپرده هیچ گونه سودی تعلق نمی گیرد، بلکه بانک در مقابل استفاده از این سپرده ها، به صاحبان سپرده ها خدمات بانکی ازقبیل صدور دسته چک،دو خدمات مربوط به وصول و پرداخت چک ها و…ارائه می نماید.
سپرده قرض الحسنه پس انداز