گرادیان %۱۴-%۱۰ در ۹ دقیقه اول و بعد %۶۴-۱۴% از ۹ دقیقه تا نیم ساعت – در طول ۵ دقیقه بعد%۶۴ حلالA . فلوی شستشو ۱ میلی‌لیتر در ‌دقیقه و طول‌موج جستجو ۲۴۵ نانومتر بود (۶۶). در مقاله “جهان‌بین"، سال۲۰۱۲، جداسازی، خالص‌سازی و تعیین ویژگی یه صمغ جدید از ریشه‌های اکانتوفیلوم براکتتوم(چوبک) بررسی شده. صمغ ریشه‌های اکانتوفیلوم براکتتوم ۲/۱۳% رطوبت، ۳/۸۴% کربوهیدرات ، ۹/۰% پروتئین و ۵/۱ % خاکستر داشت. املاح اون قابل مقایسه با هیدروکلوئیدهای تجاری بود. بررسی منوساکاریدها با HPLC حضور گالاکتوز، گلوکز، آرابینوز، رامنوز و اسیدهای اورونیک رو در نسبتای ½:۳:۱:۳/۷:۱۶ نشون داد. ویسکوزیته و pH محلول‌۱%صمغ ریشه‌های اکانتوفیلوم براکتتوم در ۲۵ درجه‌سانتی‌گراد، ۵/۵۱ مگاپاسکال و ۸۵/۶ بود. محلول‌های ۵ تا ۳۰% جریان افت برش رو در سرعتای کمتر ازS-1 ۱۰نشان داد. با افزایش دما ویسکوزیته کم شد و در حالت خنثی بالاترین ویسکوزیته رو داشت. صمغ ریشه‌های اکانتوفیلوم براکتتوم خواص سطحی و امولسیفایری ضعیفی داره اما کف‌کنندگی متوسط و مقاومت کف تقریبا بالایی داره که نویسنده پیشنهاد می‌کنه این صمغ می تونه بالقوه در سیستم‌های غذایی برا‌ی بهبود خواص کف‌کنندگی بکار رود. در این تحقیق از HPLC سری ۱۰۰ HP با ستون زوریکس NH2 استفاده کرده‌ان. فاز حلال استونیتریل – آب (۲۰:۸۰V/V) با جریان ۲ میلی‌لیتر در دقیقه استفاده شد. آشکارساز ضریب شکست و دمای ستون ۳۰‌درجه سانتی‌گراد بود. منوساکارید‌ها با هم و با زمان موندگاری‌شون مقایسه شدن با استاندارد‌های قند مانوز، رامنوز، گالاکتوز، زایلوز آرابینوز و گلوکز. درصد‌کربوهیدرات کل در صمغ چوبک ۳/۸۴ بود که در صمغ عربی ۷/۸۵% و در گوار ۲/۷۸% و در زانتان ۴/۸۷% می‌باشه. مقدار منوساکاریدهای چوبک عبارتند از: گالاکتوز ۷۱/۷، گلوکز ۰۳/۷، آرابینوز ۸۲/۴ و رامنوز۵۶/۳ (۳۸) “کوئمنر و همکاران-سال۲۰۰۰” آنالیزهای کمی کاراگینان‌های ژل‌شونده رو در سیستم‌‌های غذایی با روش متانولیزیس در HPLC فاز برعکس انجام دادن. روش کمی اندازه‌گیری کاراگینان‌های ژل شونده با نام‌های کاپا و آیوتا کاراگینان در غذاهای پیچیده توضیح داده می‌شه که شامل ۳ مرحله مهمه: ۱- هموژنیزاسیون و خشک‌کردن انجمادی نمونه. ۲- متانولیزیس ملایم کاراگینان‌ها ۳- آنالیزهای HPLC فاز برعکس با ۲و۶ ان‌هیدروگالاکتوز دی ‌متیل ‌استال ول شده در نمونه به عنوان استاندارد داخلی. روش توضیح داده شده مخصوص کاراگینان‌های ژل‌شونده س و اجازه اندازه‌گیری اونا رو در حضور دیگه هیدروکلوئیدها مثل پکتین‌ها، آلژینات‌ها، زانتان و گالاکتومانان‌ها می‌دهد. بازیابی معمولا با دقت ۲/۳% و حساسیت ۰۳/۰%، بالای ۸۰% بود. کاراگینان‌ها ممکنه مستقیما در کمپلکس‌های غذایی مثل ماست، شیر‌ژله‌ای یا پاته بدون نیاز به چربی‌گیری، پروتئین‌گیری یا مراحل استخراج اولیه اندازه‌گیری شن(۵۲). هم اینکه در ادامه اومده که آنالیزهای جزئی هیدروکلوئیدهای پلی‌ساکاریدی اضافه شده به غذاها به عنوان عامل بافت‌دهنده، ژل‌دهنده یا پایدار‌کننده به دلایل متنوعی یه تلاش بزرگه. مثلا: ۱- معمولا هیدروکلوئیدها در مقادیر کم(۰۱/۰ تا ۱%) به شبکه غذایی اضافه می‌شن که بیشتر دارای پلی‌ساکاریدهای بسیار نزدیک (نشاسته یا پکتین) است که در مقادیر بسیار بیشتر، موثرتر از هیدروکلوئیدهای اضافه شده هستن.۲- اونا ممکنه در مورد اثرات هم‌افزایی‌شون بکار روند مثل زانتان یا کاراگینان‌ها با گالاکتومانان‌ها و آلژینات با پکتین‌های متوکسی بالا. ۳- بعضی اجزای شبکه غذایی(قندهای آزاد، پروتئین‌ها، چربی‌ها…) ممکنه مسئول مداخلات بالقوه در روش‌های آنالیزی بکار‌رفته باشن.۴- هیدروکلوئیدهای پلی‌ساکاریدی کلا در محیط پخش می‌شن؛ با این وجود روش عادی واسه بررسی اونا در سیستم‌های غذایی مخلوط وجود نداره. فوت وفن‌هایی که میشه اونا رو به ۲ گروه اصلی تقسیم کرد عبارتند از: روش‌هایی که در دپلیمریزاسیون پلی‌ساکارید مهمه مثل هیدرولیزهای اسیدی یا متانولیزیس‌ها که به دنبال اون آنالیزهای کروماتوگرافی روی یدونه قندهای آزاد شده صورت می‌گیرد. روش‌های بدون دپلی‌مریزاسیون اولیه یا آنالیزهای کمی و کیفی. در گروه ۲ روش‌هایی بکار می‌روند که هم با الکتروفورسیس یا روش‌های ایمونولوژیکی واسه اندازه‌گیری کارگینان موفقیت ‌‌آمیز باشن. یا روش‌هایی براساس جستجوهای آنزیم‌های پیوند شده با لکتین (ELLA[27]) واسه کاراگینان‌ها. روش‌های براساس آنزیم- جستجوی ایمونولوژیکی (ELISA[28]) معمولا بسیار حساس هستن اما نیازمند پادتن‌های بسیار خاص واسه جلوگیری از عکس العمل‌های جانبی هستن. روش ELLA مخصوصا گالاکتومانان‌ها رو در اجناس غذایی تجاری اندازه میگیره(مثال: سوپ‌های خاص- سس ریشه خردل) و در جلوگیری قندهایی مثل گالاکتوز و لاکتوز در حد زیاد وابسته به طبیعت قند و غلظت اون آسیب‌پذیر هستن. هم اینکه روش‌ها، هیدرولیز و متانولیز منوساکاریدها رو از هیدروکلوییدها مشخص می‌کنه و شباهت نسبی قندهای ساختاری نشون‌دهنده حضور پلی‌ساکاریدهای تکی یا مخلوطه. هرچند انتخاب محیط واسه هیدرولیز آبی، خصوصا در قندهای آنیونی مثل آلژینات‌ها و کارگینان‌ها، به دلیل شکلای جور واجور پایداری‌هایی که منوساکاریدهای آزاد شده در محیط اسیدی دارن؛ بحرانیه. متانولیزیس امتیازات بهتری در پایداری متیل‌گلیکوزیدها داره و بررسی همزمان قندهای اسیدی و خنثی با گازکروماتوگرافی لوله مویین یا HPLC رو ممکن می‌سازه. هم اینکه این روش بیشتر واسه بررسی بخش قندی گلیکوپروتئین‌ها و گلیکولیپیدها بکار می‌رود. این بدون معنیه که پروتئین‌ها و لیپیدهای شبکه غذایی وقتی متانولیزیس به عنوان روش دپلیمریزاسیون بکار می‌رود؛ نباید دخالت کنن. حضور قندها در سیستم‌های غذایی مخلوط مثل لاکتوز، ساکارز یا مالتودکسترین‌ها معمولا یه مرحله استخراج آبی به دنبال یه مرحله خالص‌سازی وقت‌گیر واسه هیدروکلوئید داره که با به کار گیری اتانل واسه رسوب‌دادن اونا یا دیالیز و خشک‌کردن انجمادی انجام می‌شه. وقتی شناسایی هیدروکلوئیدها براساس یه قند اصلی باشه میشه از این مشکلات جلوگیری کرد. کاراگینان‌ها محلول در آب هستن، کاراگینان‌های سولفاته ساختار تکراری پیوند ۳-۱β-D گالاکتوپیرانوز جانشین با پیوند ۴و۱ αگالاکتوپیرانوز رو ایجاد می‌کنن و قند حاصل بیشتر همراه با ۶و۳ انهیدرو Dگالاکتوزه. الگوی سولفاته شدن کارابیوز پایه طبقه‌بندی کاراگینان‌ها هستش و معمولا ۳ گروه از کاراگینان‌ها در صنعت کاربرد دارن و شامل لامبدا، کاپا و آیوتا هستن. دیگه اجزای کاراگینان با متیل‌اتر یا پیروات‌استیل هم گزارش شده‌ان. کاراگینان‌ها از پلی‌ساکاریدهای بسیار مهم جلبک دریایی هستن و در غذاها کاربرد دارن. فقط کاپا و آیوتا کاراگینان‌ها عوامل ژل‌دهنده هستن. متانولیزیس در شرایط ملایم همراه با کروماتوگرافی برعکس مایع، ‌به عنوان یه روش قابل اطمینان در شناسایی قند کاراگینان‌های ژل‌کننده استفاده شده(۵۲). در آخر متانولیزیس/ HPLC توضیح داده شده: اونا هیدروگالاکتوز قند رو از کاراگینان‌های منبع هیدروکلوئیدهای مخلوط ۳ تایی و اجناس غذایی خشک جفت و جور کردن.۲ میلی‌لیتر HCl متانولیک ۲۵/۰مول‌ بر ‌لیتر دارای ۳-O-متیل‌گلوکز به عنوان استاندارد داخلی به ۱۰ میلی‌گرم کاراگینان خشک منبع یا مخلوط سه‌گانه اضافه کردن. مقادیر جور واجور (۱۰۰- ۲۵ میلی‌گرم) از اجزای استخراج شده و خشک شده انجمادی، به روش مشابه تیمار شدن. پس از متانولیزیس(۸۵ درجه‌سانتی‌گراد-۱ ساعت)، pH هر آنالیت متانوله رو قبل از تبخیر متانول، به‌دقت با کربونات نقره تا ۶ الی ۷ تنظیم کردن. ۱ میلی‌لیتر متانولیزیت خنثی رو تحت فضای خالی ۴۰ درجه‌سانتی‌گراد تبخیر کرده و ۱ میلی‌لیتر آب بسیار خالص به اون اضافه کردن. محلول آبی متانولیز شده حاصل رو با صافی ۴۵/۰ میکرون صاف کرده و کسری از ۲۰ میکرولیتر رو به ستون C18 فاز برعکس تنظیم شده در دمای ۱۵ درجه سانتی‌گراد، تزریق کردن. حلال، آب بسیار خالص با جریان ۷/۰ میلی‌لیتر ‌بر ‌دقیقه بود. از آشکارساز ضریب شکست افتراقی واسه پیدا کردن ۶و۳-انهیدروگالاکتوز در متیل‌استال موجود در محلول شسته شده استفاده کردن (۵۲). “لین و همکارانش” در سال ۲۰۱۲ ویژگی‌های ساختاری پلی‌ساکاریدهای محلول در آب گیاه حرا یا “رابدوزیا سرا” (ماکسیم) و محتوای آنتی‌اکسیدانی اونا رو بررسی کردن. در این تحقیق پلی‌ساکاریدهای محلول در آب برگ و ساقه رابدوزیا سرا رو با اولترافیلتراسیون و کروماتوگرام جریان تند با آب، NaCl 1/0 مولار و NaCl 2/0 مولار شستند. وزن مولکولی اونا رو هم با کروماتوگرافی نفوذی ژل با کارایی بالا اندازه‌ گرفتن. آنالیزهای ترکیب منوساکارید نشون می‌دهد که محصول شسته ‌شده با آب دارای رامنوز، آرابینوز، زایلوز، مانوز، گلوکز و گالاکتوز هستن. اونا به این نتیجه رسیدن که درصد بالا‌رونده گالاکتوز و درصد پایین‌رونده گلوکز در محصول شسته شده با افزایش غلظت NaCl بدست میاد (۴۳). از راه فنل سولفوریک واسه جفت و جور نمونه کروماتوگرافی استفاده شد. قند کل با به کار گیری راه فنل‌سولفوریک اندازه‌گیری شد. ترکیب منوساکارید‌ها با گازکروماتوگرافی اندازه‌گیری شد. نمونه با تری‌فلوئورو‌استیک‌اسید به منوساکارید‌ها هیدرولیز شد. بعد منوساکاریدها به آلدونونیتروزیل‌های استیله جدا شدن (۴۳). در مقاله"لیگای” در سال ۱۹۸۹آمدهه: جستجوی گیاهانی با خواص بیولوژیک فعال جهت کسب دارو از بقایای اونا چیزی لازمه. به همین منظور گیاهان دارای پلی‌ساکارید‌های موسیلاژی بنظر می‌رسد که مورد توجه هستن و در این مورد ممکنه گونه مالوا نگلکتا ایلجین از خونواده مالواسه حضور داشته باشه. در این مقاله لیگای مقادیر ترکیبات منوساکاریدها از پلی‌ساکاریدهای محلول در آب، ترکیبات پکتینی و هموسلولزهای بخش‌های روی خاکی گیاهان جمع‌بیاری شده از کوه‌های بدخشان غربی در دوره میوه‌دهی – سپتامبر-۱۹۸۷ رو اندازه‌گیری کرد. لیگای مواد خام خشک شده در هوا رو اول با اتانل و کلروفرم ۸۰% تیمار کرد تا ترکیبات غیرکربوهیدراته حذف شن و از مواد خام باقی‌مونده منزوی‌های محلول در آب و منزوی‌های محلول در مخلوط ۵/۰% اکسالات‌آمونیوم و اسید‌اکسالیک در۷۰ درجه‌سانتی‌گراد جدا کرد. پلی‌ساکاریدها رو از عصاره‌های آبی و اسیدی با اتانل ۹۶% رسوب‌گیری کرد. استخراج با قلیای ۷% و ۱۵%، با خنثی کردن، دیالیز و با رسوب‌گیری با اتانل، دنبال شد و همی‌سلولزها جدا شدن (۴۲). مقادیر نسبی قندها از ناحیه پیک‌های کروماتوگرافی مایع گاز، طبق روش آلدونیتروزیل بدست اومد. نسبت منوساکاریدهای پلی‌ساکارید محلول در آب عبارت بودن از: رامنوز۱۴، آرابینوز۷، زایلوز خیلی کم، مانوز۳، گلوکز۱ و گالاکتوز ۹٫ مقدار پلی‌ساکارید استخراجی به این روش ۶/۳% بود. یافته های نشون میدن که پکتینا و پلی‌ساکاریدهای محلول درآب در بخش روی خاک گیاه مالوا نگلکتا غالب هستن. پلی‌ساکاریدهای محلول در آب شامل یه پودر رشته‌ای قهوه‌ای روشن بدون نیتروژنه. محلول ۳/۰% ویسکوزیته نسبی ۸۴/۱ رو داشت. هم اینکه محلول با ترکیبُدی واکنشی مثل عکس العمل نشاسته نداشت. طیف IR باندهای جذبی رو در ۱۰۳۰، ۱۲۷۰، ۱۴۲۰، ۱۶۲۰، ۱۷۲۰ و ۳۴۰۰ تا ۳۶۰۰ Cm-1 نشون داد. ترکیبات پلی‌ساکاریدهای محلول در آب، اسیدهای اورونیک و قندهای خنثی بودن که در اونا رامنوز غالب بود. یافته های نشون می‌دهد که ترکیب کربوهیدرات‌های روی خاک مالوا نگلکتا شامل یه پلی‌ساکارید موسیلاژی چسبناک، اجزای پکتینی و هموسلولزیه. پلی‌ساکارید چسبناک مالوا نگلکتا از دیگر نمایندگان این فامیل، خصوصا از جنس آلسه (Alcea) با در نظر گرفتن مقادیر قابل توجه مانوز در اون، فرق داره (۴۲). در سال ۲۰۰۷ در ژاپن “میاگی و همکاران” با به کار گیری کارتریج C-8 و ستون ODS با کارایی بالا، بررسی قندها و قند الکلها رو انجام دادن. ایشون دراین تحقیق روش HPLC رو با جدا‌سازی جذب ماورای بنفش بنزوئیل‌کلراید بهتر کردن. اینطوری جداسازی قندها و قند‌الکلها از جمله گلوکز، فروکتوز، ریبوز، مانوز، میواینوزیتول، سوربیتول، مانیتول تا حساسیت ۱۰ نانوگرم بر میلی‌لیتر ممکن گردید ( ۴۸). در سال ۲۰۰۶ “ویوانتی و همکاران” روی مقادیر پیش‌ماده‌های آکریل‌آمید، آسپاراژین، فروکتوز، گلوکز و ساکارز در سیب‌زمینی‌های فروخته شده در مقادیر جزئی در ایتالیا و آمریکا تحقیق کردن. در این تحقیق از آشکارساز ماورای بنفش استفاده شد و فاز موبایل ایزوکراتیک استونیتریل/آب به نسبت ۲۰:۸۰ با فلوی ۵/۰ میلی‌متر در‌دقیقه استفاده شد. ستون بکار ‌رفته اینرتسیل آمونیوم (Inertsil NH2) بود (۶۲). منوساکاریدهای تعیین شده با شناساگر فلورسنت AA که به دلیل حساسیت بالا و جدا سازی سریع و آسون مواد شیمیایی معروفه؛ با دقت بالا شناسایی شدن. یه مزیت واسه این روش اون هستش که احتیاجی به دوباره N- استیله کردن بعد از هیدرولیز نیس (۵۸). “کانگ و زیا” در سال ۲۰۱۳ جداسازی و بهینه‌سازی اجزاء منوساکاریدهای محلول در آب سرد پلی‌ساکاریدهای افدرا سینیکا با روش MECC و آشکارساز فتو ‌‌دیود اری رو انجام دادن. تکنیکهای جداسازی عادی واسه بررسی کربوهیدراتها گازکروماتوگرافی (GC)، کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC) و کاپیلاری الکتروفورز (CE) هستن. گاز‌کروماتوگرافی روشی بسیار سنتی واسه بررسی منوساکاریدهاست. منوساکاریدهای خنثی با روش سیلیلاسیون یا استیلاسیون قبل از بررسی جدا می‌شن. درحالیکه منوساکاریدهای اسیدی مثل اسیدگلوکرونیک و اسیدگالاکتورونیک توانایی جدا شدن ندارن. محتوای اسیدهای اورونیک با اختلاف بین قبل و بعد از کاهش کربوکسیل پلی‌ساکاریدها در محاسبه محتوای اسیدهای اورونیک با گاز‌کروماتوگرافی کاری وقت‌گیره. بیشتر روش‌های CE و HPLC بیشتر با آشکارساز‌های فلورسانس وUV مشخص می‌شن. چون این کربوهیدراتهای محلی ترکیبات رنگی یا فلورسانس کمی در ساختارشان دارن. معرف ۱-فنیل-۳-متیل-۵-پیرازولون(PMP) یکی از ترکیبات عمومیه که تحت شرایط ملایم و بدون نیاز به کاتالیزورهای اسیدی با کربوهیدرات‌های احیاکننده عکس العمل می‌دهد و باعث هیچ‌گونه داستیله‌شدن و ایزومریزه‌شدن نمی‌شه. به نظر می‌رسد که روش CE دارای چندین مزیت نسبت به HPLC باشه. جداسازی بهتر، زمان بررسی کوتاه‌تر، نیاز به مقدار نمونه کمتر و مصرف مقادیر کمتری از معرف‌ها و حلال‌های گرانبها از جمله این مزیت هاست. CE این توانایی رو داره که یه وسیله جداسازی آنالیزی مهم واسه اندازه‌گیری کربوهیدراتها باشه. الکتروفورز کاپیلاری زون (CEZ) پیشرفته ‌است و واسه بررسی کمی‌سازی آلدوز‌ها و اسیدهای اورونیک کارکرد موفقی داره. این مقاله درباره جداسازی همزمان ۸ منوساکارید که بطور طبیعی در گیاهان یافت می‌شه با کمک پیش‌ستون، جدا سازی با PMP و آشکارسازهای UV و MECC در ۲۵۴ نانومتره (۴۰).