تغییر در میزان عملیات شرکت می‌تواند تأثیر سریعی بر سطح سرمایه در گردش موردنیاز بگذارد. برای مثال اگر قیمت مواد خام افزایش یابد، وجه نقد بیشتری برای خرید مواد اولیه لازم است، در چنین شرایطی حتی اگر شرکت بتواند قیمت فروش کالای تولیدی خود را افزایش دهد، نیاز بیشتری برای پشتیبانی فروش خواهد ‌بود. یک مدیر آگاه و هوشیار فعالیت‌های عملیاتی را تحت نظر داشته و بر اساس آن سطح موردنیاز برای دوره‌های آتی را برآورد می‌کند.

۲- تأمین وجوه
زمانی که وجوه موردنیاز پیش‌بینی شد، مدیر مالی باید آن را از بهترین منابع و با کمترین هزینه برای دوره مالی موردنظر تأمین کند.
برای مدیریت سرمایه در گردش کارا و مؤثر در یک شرکت، پیش‌بینی و تأمین وجه موردنیاز شرکت یک هدف است. به‌طورکلی، آن بدین معنی است که وجوه نقد، حساب‌های دریافتنی و موجودی کالا در سطحی حفظ شوند که بتوانند برای پرداخت صورت‌حساب‌های کوتاه‌مدت و تعهدات جاری شرکت مناسب و کافی باشند. (همان منبع،۱۳۸۶، ص ۶)

عوامل مؤثر در تعیین میزان سرمایه در گردش

میزان سرمایه در گردش هر شرکت تحت تأثیر عوامل خاصی قرار دارد، بدیهی است که به دلیل تفاوت میزان وجود این عوامل در شرکت‌ها نیاز به سرمایه در گردش متناسب با آن‌ ها تغییر می‌کند. برخی از این عوامل به شرح زیر است:
۱- ماهیت تولید یا فعالیت شرکت
اگر شرکت‌ها را به لحاظ ماهیت فعالیت به شرکت‌های صنعتی، مالی، بازرگانی و خدماتی تقسیم کنیم، سرمایه در گردش موردنیاز در این سه دسته از شرکت‌ها متفاوت خواهد بود شرکت‌های مالی و بازرگانی سرمایه در گردش زیادی لازم دارند، اما در شرکت‌های خدماتی نیاز کمتر بوده و شرکت‌های صنعتی حد وسط این دودسته از شرکت‌ها قرار می‌گیرند. علاوه بر ماهیت فعالیت این شرکت‌ها، اندازه فعالیت آن‌ ها عامل تعیین‌کننده‌ای در میزان سرمایه در گردش موردنیاز آن‌ ها می‌باشد. هر چه اندازه شرکت بزرگ‌تر باشد نیاز به سرمایه در گردش هم بیشتر می‌شود.
۲- دوره تولید شرکت
هرچه دوره تولید شرکت یعنی مدت‌زمان موردنیاز برای تبدیل مواد خام به کالای ساخته‌شده بیشتر باشد، نیاز به سرمایه در گردش هم بیشتر می‌شود، نوع تکنولوژی مورداستفاده نیز نقش تعیین‌کننده‌ای در دوره تولید دارد، لذا همواره شرکت‌ها باید از تکنولوژی‌هایی بهره گیرند که این دوره را کوتاه‌تر نماید.
۳- خط‌مشی تولید شرکت
این موضوع برای شرکت‌هایی که از فروش فصلی برخوردارند، اهمیت بیشتری دارد. معمولاً این شرکت‌ها برای اینکه پاسخگوی مشتریان خود باشند، دو خط‌مشی تولید دارند. یک خط‌مشی این است که در دوران فروش از ظرفیت کامل تولیدی استفاده کنند. خط‌مشی دیگر این است که شرکت تولید خود را به‌صورت ثابت طی سال تقسیم کرده و فصل بدون تولید نداشته باشد. بدیهی است که این خط‌مشی نیاز به سرمایه در گردش بیشتری دارد و خط‌مشی اول نیز عدم استفاده از امکانات شرکت در آن فصل خاص را به دنبال دارد.
۴- خط‌مشی اعتباری عرضه‌کنندگان
اگر خط‌مشی عرضه‌کنندگان آزاد باشد (شرایط خاصی برای فروش نسیه نداشته باشند)، به سرمایه در گردش کمتری نیاز است. علاوه بر این، اگر شرکت‌ها با شرایطی روبرو گردند که خریدار حاضر به‌پیش پرداخت وجوه بابت فروش باشند، نیاز به سرمایه در گردش کاهش ‌می‌یابد. (علی میرتونی، ۱۳۸۸، ص ۴۵)
۵- فعالیت شرکت در خصوص رشد و توسعه
شرکت‌های در حال رشد نیاز بیشتری به سرمایه در گردش دارند و این‌یک نیاز پیوسته است. البته سرمایه در گردش قبل از رشد مطرح‌شده و به‌عنوان پیش‌نیاز تحقق رشد مطرح می‌گردد.
۶- سهولت دستیابی به مواد اولیه
در مواقعی که عرضه‌کنندگان مواد اولیه محدود هستند و یا به هر دلیل برخی مواد اولیه به‌آسانی در اختیار شرکت قرار نمی‌گیرند، شرکت ناچار می‌شود سرمایه‌گذاری بیشتری در مواد اولیه انجام دهد، به‌ خصوص اگر مواد اولیه عرضه ناچیزی داشته باشد و یا به‌منظور توزیع عادلانه تحت کنترل شدید قرارگرفته باشد، مواد اولیه که فقط در فصول خاصی عرضه می‌شود نیز خط‌مشی سرمایه در گردش شرکت را تحت تأثیر قرار می‌دهند.
۷- سطح سود
سود خالص تا جایی که نقدی باشد، یک منبع سرمایه در گردش محسوب می‌شود. سطح سود متأثر از کیفیت محصول، توانایی فروش و توزیع و قدرت انحصاری شرکت در عرضه محصولات آن است، لذا می‌تواند عوامل تعیین‌کننده‌ای برای میزان سرمایه در گردش باشد.
۸- خط‌مشی تقسیم سود
پرداخت سود، منابع نقدی شرکت را مصرف می‌کند و لذا به همان اندازه هم بر سرمایه در گردش تأثیر می‌گذارد. اگر شرکت تصمیم بگیرد سود را تقسیم نکرده و در شرکت نگهداری کند، سرمایه در گردش شرکت افزایش می‌یابد. به‌هرحال، شرکت با در نظر گرفتن سایر عوامل مؤثر در تقسیم سود، باید نوعی توازن در این زمینه ایجاد کند. پرداخت سهام جایزه به‌جای سود نقدی یک روش مؤثر است (علی میرتونی،۱۳۸۸، ص ۴۶)

ارزیابی عملکرد

از سال‌ها قبل ارزیابی عملکرد شرکت بخش عمده‌ای از مباحث حسابداری، مدیریت و اقتصاد را تشکیل داده است اصولاً عملکرد باهدف رابط مستقیمی دارد ارزیابی عملکرد یعنی ارزیابی اینکه شرکت تا چه حدی به اهداف تعیین‌شده در برنامه‌های خود دست‌یافته است نتیجه حاصل‌شده از ارزیابی عملکرد خود هدف نیست بلکه هدفی برای پیش‌بینی برنامه‌های آتی و بهبود نقاط قوت و برطرف کردن نقاط ضعف می‌باشد. ارزیابی عملکرد شرکت بدون مدنظر قرار دادن ویژگی تجاری و شرایط حاکم بر بازار کالا و خدمات آن (سنجش و کنترل داده‌ها، ستانده‌ها و فرایند تولید) و صرف‌نظر از جایگاهی که شرکت مورد ارزیابی در مجموعه نظام و ساختار اقتصادی کشور از آن برخوردار است درخور توجه نخواهد بود (قنبری، ۱۳۸۶، ص ۴۲)^۱. اندازه‌گیری عملکرد مالی پایه و اساس بسیاری از تصمیمات از قبیل پاداش مدیران، قیمت سهام، ریسک سهام، تصمیم‌گیری مربوط به سرمایه‌گذاری و سایر موارد دیگر است. یکی از اصلی‌ترین و مهم‌ترین وظایف مدیران، تصمیم‌گیری است آن‌ ها باید برای برنامه‌ریزی، سازمان‌دهی و اجرای تصمیم‌گیری کنند. این تصمیم گیرها باید بر اساس نتایج ارزیابی انجام‌شده (با معیارهای شاخص عملکرد) متناسب با فرآیندهای کاری سازمان باشد ارزیابی مستمر عملکرد موجب پیدایش اطلاعات مستند بهنگام و باارزش برای تصمیم‌گیری مدیران خواهد شد که باهدف ارتقاء سازمان و بهبود فعالیت‌های کاری آن در زمینه ­های گوناگون اتخاذ می‌شوند (خالقی مقدم و برزیده،۱۳۸۲، ص ۳۵)^۲.
درواقع ارزیابی عملکرد شرکت‌ها از مهم‌ترین موضوعات موردتوجه سرمایه‌گذاران به‌منظور ارزیابی میزان موفقیت مدیریت در به‌کارگیری سرمایه آن‌ ها و تصمیم‌گیری در مورد حفظ افزایش یا فروش سرمایه‌گذاران مزبور، به ارزیابی عملکرد علاقه‌مندند. اعتباردهندگان به‌منظور تصمیم‌گیری در مورد میزان و نرخ اعطای اعتبار، به ارزیابی عملکرد می‌پردازند.
در نظر گرفتن اهداف استراتژیک یک شرکت برای انتخاب مجموعه‌های از روش‌های ارزیابی عملکرد مناسب، برای یک شرکت خاص ضرورت دارد مهم‌ترین جنبه‌ای که توسط سرمایه‌گذاران موردتوجه قرار می‌گیرد این است که آیا ارزش سرمایه‌گذاری آن‌ ها و نتیجه عملکرد و مدیریت افزایش پیداکرده است؟ به‌بیان‌دیگر آیا برای آنان ارزش خلق‌شده است. برخی از بنگاه‌های اقتصادی در دهه‌ های اخیر تکنیک‌های متنوعی را بر اساس رویکردهای مختلف برای ارزیابی عملکرد بکار بسته‌اند امام تعداد محدود از آن‌ ها از اثربخش فرآیندهای سازمان خود رضایت دارند در عمل رویکردهای مختلفی برای ارزیابی عملکرد وجود دارد و در این معیارها، شاخص‌ها و نسبت‌های مختلف مورداستفاده قرار می‌گیرد که در محاسبه آن‌ ها از اطلاعات حسابداری و اقتصادی و ترکیبی از آن‌ ها استفاده می‌شود.

طبقه‌بندی معیارهای ارزیابی عملکرد

در برخی تحقیقات با توجه به نوع اطلاعات مورداستفاده برای محاسبه معیارهای ارزیابی عملکرد و نوع استفاده‌ کنندگان، طبقه‌بندی گوناگونی برای معیارهای ارزیابی عملکرد تعریف‌شده است.
در این زمینه معیارهای ارزیابی عملکرد و مدیریت به چهار گروه معیارهای حسابداری، تلفیقی، مدیریت مالی و اقتصادی تقسیم‌شده است هان و برامر،۱۹۹۷، با تأکید بر سطح ارزیابی عملکرد، تقسیم‌بندی دیگری از معیارهای ارزیابی عملکرد مدیریت انجام دادند که در آن معیارهای ارزیابی عملکرد مدیریت به دو گروه کلی معیارهای درونی و بیرونی تقسیم گردیده است.

معیارهای درونی ارزیابی عملکرد

این معیارها عملکرد مدیریت را در سطح شرکت بررسی می‌کنند و متغیرهای مورداستفاده در این رویکرد درونی هستند. این معیارها شامل معیارهای سنتی ارزیابی عملکرد ازجمله نرخ بازده دارایی، نرخ بازده حقوق صاحبان سهام و سود هر سهم و معیارهای مبتنی به ارزش‌افزوده شامل ارزش‌افزوده اقتصادی^[۱۳] و مشتقات آن ازجمله ارزش‌افزوده اقتصادی پالایش‌شده^[۱۴] و ارزش‌افزوده نقدی^[۱۵] است.
که به توضیح برخی از معیارهای فوق به‌طور خلاصه می‌پردازیم:
نرخ بازده دارایی: طبق تحقیقات انجام‌شده در بورس تهران این معیار همبستگی بالایی با پاداش مدیران دارد این نرخ در نظامی به نام نظام دو پانت ظهور کرد و به‌عنوان مبنای برای ارزیابی عملکرد موردتوجه قرار گرفت که نحوه محاسبه آن به شرح زیر می‌باشد:
کل دارائی‌ها / سود خالص عملیاتی = ROA
سود خالص قبل از کسر مالیات و قبل از محاسبه اقلام غیرعادی و غیرمستمر است به‌عبارت‌دیگر این همان سودی است که ناشی از عملکرد مدیریت است یعنی بدون تعریف و دست‌کاری لذا عدم دخالت اقلام غیرعادی و غیرمستمر باعث معنادار شدن بحث ارزیابی عملکرد مدیران می‌شود.
ایرادات وارد به ROA: علاوه بر ایرادات که به اطلاعات حسابداری وارد هست ایرادات زیر نیز به ROA وارد است:
۱-محدود کردن دیدگاه آتی نگر و عدم بررسی عواقب و اثرات تصمیمات مدیریت
۲-عوامل خارجی غیرقابل‌کنترل مدیریت مانند شرایط اقتصادی و سیاسی و فرهنگی که به نرخ بازده دارائی اثر می‌گذارد.
۳-عدم لحاظ دیدگاه مخاطره‌ای مدیریت
۴-نرخ بازده دارایی بیشتر برای عملکرد کوتاه‌مدت مفیداست.
سود هر سهم^[۱۶]: ازجمله شاخص‌های سنتی و متداول سنجش عملکرد است که برای ارزشیابی قیمت سهام نیز کاربرد دارد و به‌صورت زیر بیان می‌گردد.
EPS=
نتیجه نسبت نشان می‌دهد که به ازای یک سهم، چه میزان عایدی به‌دست‌آمده است و هرچقدر نسبت بیشتر باشد گویای عملکرد مطلوب شرکت بوده است از این نسبت برای ارزشیابی سهام نیز استفاده می‌شود.
اگرچه سود سهام هر سهم یک معیار عامه‌پسندتر برای اندازه‌گیری عملکرد شرکت‌هاست اما دارای همان ایرادات وارد سود کل می‌باشد. معیار EPS ازآن‌جهت ممکن است گمراه‌کننده باشد که برخی از مدیران شرکت‌هایی که به EPS اهمیت می‌دهند مواقعی به ادغام شرکت‌های دیگر می‌پردازند که EPS آن‌ ها بالا می‌رود ولی باید توجه داشت که این معیار صحیح نیست چراکه به هنگام تصمیم به ادغام نباید نگران این باشیم که ممکن است EPS کاهش یابد بلکه باید بررسی کنیم که آیا این ادغام موجب یک ارزش‌افزوده اقتصادی می‌شود یا نه (رودپشتی، رهنما و دیگران، ۱۳۸۵، ص ۳۷۲ -۳۶۶)^۱.
نرخ بازده حقوق صاحبان سهام: یکی دیگر از معیارهای ارزیابی عملکرد نرخ بازده صاحبان سهام می‌باشد که سودآوری را از دیدگاه سهامدار می‌سنجد با توجه به این مطلب که در محاسبه آن سود حسابداری استفاده می‌شود کیفیت سود را نشان نمی‌دهد و قابل دست‌کاری توسط مدیریت می‌باشد.
ارزش‌افزوده اقتصادی: ارزش‌افزوده اقتصادی عبارت است از برآورد سود حقیقی شرکت در یک سال که ممکن است با سود حسابداری تفاوت زیادی داشته باشد. ارزش‌افزوده اقتصادی نشان‌دهنده سودی است که بعد از کم کردن هزینه سرمایه به دست می‌آید. این معیار توسط استوارت،۱۹۹۰، به‌عنوان ابزاری جهت اندازه‌گیری اثربخشی عملیات مدیریت در ثروت آفرینی برای سهامداران طی یک سال مطرح شد. رابطه اصلی محاسبه ارزش‌افزوده اقتصادی به شرح زیر است:
(نرخ هزینه سرمایه * سرمایه عملیاتی) – ^۲ (۱- t) × سود قبل از بهره و مالیات =ارزش‌افزوده اقتصادی
t نرخ مالیات بر درآمد است.
سرمایه عملیاتی × (نرخ هزینه سرمایه – نرخ بازده سرمایه) = ارزش‌افزوده اقتصادی
سرمایه عملیاتی مبلغی است که به‌صورت اوراق قرضه با بهره، سهام ممتاز و سهام عادی مورداستفاده قرار می‌گیرد تا از طریق خالص دارایی عملیاتی شرکت یعنی خالص سرمایه در گردش به‌علاوه خالص دارایی‌های ثابت شرکت به دست می‌آید. این سرمایه بیان‌کننده ارزش دفتری اقتصادی شرکت می‌باشد و اساساً باارزش دفتری حسابداری متفاوت است (انصاری و کریمی،۱۳۸۸، ص ۱۱۵)^۱.

فرضیه‌ها

ضریب مسیر

معناداری

نوع تأثیر

نتیجه فرضیه

عوامل فرهنگی بررفتارخرید ناگهانی تأثیر مثبت دارد.

۰.۱۷

۳.۳۵

مثبت و معنی دار

تایید

عوامل محیطی برعاملروحی –روانی تأثیر مثبت دارد.

۰.۵۷

۱۳.۵۵

مثبت و معنی دار

تایید

عامل روحی –روانی بررفتارخریدناگهانی تأثیر مثبت دارد.

۰.۶۰

۱۱.۹۹

مثبت و معنی دار

تایید

عوامل محیطی بررفتارخرید ناگهانی تأثیر مثبت دارد.

۰.۰۴-

۰.۵۹-

منفی و بی معنی

رد

عوامل فردی بررفتارخریدناگهانی تأثیر مثبت دارد.

۰.۱۳-

۲.۳۴-

منفی و معنی دار

رد

منبع: یافته‌های تحقیق
۴-۵- جمع‌بندی فصل چهارم
در این فصل به تجزیه‌وتحلیل داده‌های به دست آمده از جامعه آماری پرداخته شد. در ابتدا با بهره گرفتن از آمار توصیفی و با بکارگیری نرم‌افزار SPSS به تحلیل توصیفی داده‌ها در قالب نمودار و جدول پرداختیم.
سپس در بخش دوم از این فصل برای تجزیه‌وتحلیل داده‌های جمع‌ آوری شده از آمار استنباطی استفاده شد که در بخش تحلیل عاملی تأییدی عضویت گویه ها در متغیرها موردسنجش قرار گرفت. سپس در تحلیل های چند متغیره به بررسی روابط بین متغیرهای مکنون و آشکار از روش تحلیل مسیر اقدام گردید. همچنین آزمون برازندگی مدل و نرمال بودن داده‌ها نیز انجام گردید. در مرحله بعد با توجه به نتایج حاصل از قسمت های قبل آزمون فرضیه‌ها ارائه گردید.در فصل بعدی با توجه به نتایج فصل حاضر به بحث و نتیجه‌گیری در خصوص فرضیه‌های تحقیق پرداخته شده و در نهایت بر مبنای همین یافته‌ها پیشنهادهای پژوهش مورداشاره قرار خواهد گرفت.

نتیجهگیری و
ارائه پیشنهادهای
تحقیق
۵-۱- مقدمه
پس از اینکه تجزیه‌وتحلیل داده‌ها در فصل چهارم انجام شد، حال باید از یافته‌های تحقیق برای نتیجه‌گیری استفاده شود. در این فصل قبل از نتیجه‌گیری, ابتدا مروری بر خلاصه‌ای از تحقیق خواهیم داشت و سپس یافته‌ها و نتایج اصلی تحقیق تحلیل می‌شوند. در آخر مصادیق مدیریتی و پیشنهادات برای تحقیقات آینده ذکر خواهد شد.
۵-۲-خلاصه تحقیق
خرید ناگهانی^[۱۵۰] یکی از جنبه‌های بسیار مهم رفتار مصرف‌کننده^[۱۵۱] و یک مفهوم حیاتی در بازار است. خرده‌فروشان کاملاً ازقدرت خرید ناگهانی درتوسعه درآمد خود مطلع می‌باشند، بنابراین ازطریق استراتژی‌هایی مانند طرح فروشگاهی، نمایش محصول، طراحی بسته بندی و فروش،احساس مثبت مصرف‌کنندگان را تشویق می‌کنند.
تعداد خریدهای ناگهانی را از طریق طراحی جذاب فروشگاه، نمایش محصول، طراحی مناسب بسته‌بندی و غیره می‌توان افزایش داد. به لحاظ رواج خرید ناگهانی در بازارهای امروزی، تحقیقات دانشگاهی در مورد این نوع خریدها طی دهه گذشته (اوایل قرن ۲۱)افزایش یافته است. تمایل به خرید ناگهانی یک مشخصه شخصیتی مصرف‌کننده است که نشان می‌دهد فرد می‌تواند از فرد دیگری براساس این ویژگی متمایز گردد و به محض افزایش درآمد و توان خرید، خریدهای ناگهانی افزایش یافته و به‌صورت یک پدیده غالب در رفتار مصرف‌کننده نمایان می‌شود.
این تحقیق با عنوان ارزیابی عوامل فرهنگی, فردی و محیطیبر خریدهای ناگهانی با هدف بررسی تأثیر مؤلفه‌های خرید ناگهانی، که در نهایت کمک به توسعه بازاریابی در کشور صورت گرفته است.

۲-۱-۳- ﺑﺎز ﺷﻨﺎﺳﯽ ﻫﻮﯾﺖ از ﻃﺮﯾﻖ ﭼﻬﺮه
ﯾﮑﯽ از روﺷﻬﺎی ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﺑﺮای ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻫﻮﯾﺖ اﻧﺴﺎن، ﺑﺎز ﺷﻨﺎﺧﺖ ﭼﻬﺮه ﺗﻮﺳﻂ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ، ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺎ ﻋﻨﻮان ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﭼﻬﺮه و ﯾﺎ ﺑﺎزﺷﻨﺎﺧﺖ ﭼﻬﺮه ﺑﯿﺎن ﻣﯿﮕﺮدد. همانطور که در شکل ۲-۵ نشان داده شده، در ﺑﺎز ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﯾﮏ ﭼﻬﺮه ﺗﺼﻮﯾﺮ ورودی ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻮﺟﻮد در ﺑﺎﻧﮏ اﻃﻼﻋﺎت، ﻣﻮرد ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻗﺮار ﻣﯿﮕﯿﺮد. اﯾﻦ ﺑﺎﻧﮏ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﺸﺨﺼﺎﺗﯽ از ﺗﺼﻮﯾﺮ ﭼﻬﺮه اﻓﺮاد ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﺷﺪه می باﺷﺪ. ﺑﺎزﺷﻨﺎﺧﺖ ﭼﻬﺮه اﺳﺘﻔﺎده های ﻓﺮاواﻧﯽ در ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﺑﺰﻫﮑﺎران، ﮐﺎرﺗﻬﺎی اﻋﺘﺒﺎری، ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎی اﻣﻨﯿﺘﯽ و ﻣﻮارد ﻣﺘﻌﺪد دﯾﮕﺮ داﺷﺘﻪ و به دلیل ﮐﺎرﺑﺮدﻫﺎی ﻓﺮاوان، در ﺳﺎﻟﻬﺎی اﺧﯿﺮ، ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ.
شکل۲-۵ اسکن چهره
۲-۱-۴- ﺑﺎز ﺷﻨﺎﺳﯽ ﻫﻮﯾﺖ از ﻃﺮﯾﻖ ﮔﻔﺘﺎر
ﺿﺒﻂ ﺻﺪا از ﻃﺮﯾﻖ ﯾﮏ دﺳﺘﮕﺎه ﺿﺒﻂ ﮐﻨﻨﺪه ﺻﺪا اﻧﺠﺎم ﻣﯽﮔﯿﺮد و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺳﺨﺖ اﻓﺰار و ﻧﺮم اﻓﺰار ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻣﻮرد ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮد ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻣﮑﺎﻧﺎت در دﺳﺘﺮس ﻣﯿﺘﻮان ﻣﮑﺚ ﻫﺎ و ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﯾﯿﻦ رﻓﺘﻦ ﺗﻮن ﺻﺪا را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﯾﮏ اﻟﮕﻮی ﺻﻮﺗﯽ درآورد و ﺑﺎ اﻟﮕﻮﻫﺎی ذﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﻣﻮرد ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻗﺮار داد. ﻧﻤﻮﻧﻪ وﺳﺎﯾﻞ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه از اﯾﻦ روش ﻗﻔﻞ دراﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﮏ ﮐﺮدن ﺻﺪا و ﮐﻠﻤﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه و ﻣﻌﻨﯽ ﺟﻤﻠﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت ﮐﻪ ﮐﻠﻤﻪ ای ﯾﺎ ﺟﻤﻠﻪ ای از ﻗﺒﻞ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪه و ﺑﻪ ﮐﺎرﺑﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد.
۲-۱-۵- ﺑﺎز ﺷﻨﺎﺳﯽ ﻫﻮﯾﺖ از ﻃﺮﯾﻖ اﻣﻀﺎ
ﺑﺮای ﺛﺒﺖ اﻣﻀﺎ از ﯾﮏ اﺳﮑﻨﺮ ﺑﺨﺼﻮص اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد (شکل ۲-۶)، اﯾﻦ اﺳﮑﻨﺮ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﮑﻞ اﻣﻀﺎء را اﺳﮑﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﻃﺮز اﻣﻀﺎء ﮐﺮدن را ﻫﻢ ﻣﯽ ﺳﻨﺠﺪ، ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻔﻬﻮم ﮐﻪ ﻣﻨﺎﻃﻘﯽ را ﮐﻪ ﻗﻠﻢ را ﻓﺸﺎر داده شده ﯾﺎ ﺗﻨﺪ ﺣﺮﮐﺖ کرده و ﯾﺎ ﺑﺮﻋﮑﺲ ﻣﻨﺎﻃﻘﯽ از اﻣﻀﺎ را ﮐﻪ ﺧﻂ ﻧﺎزک ﮐﺸﯿﺪه شده ﯾﺎ ﺑﺎ دﻗﺖ و آراﻣﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮی ﮐﺸﯿﺪه شده را ﺛﺒﺖ و ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ روش ﺟﻌﻞ اﻣﻀﺎء ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﻣﯽ ﺷﻮد. اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ روش ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻣﻮاردی اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد ﮐﻪ اﻓﺮاد زﯾﺎد از اﻣﻀﺎء ﺧﻮد اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ در ﻏﯿﺮ اﯾﻦ ﺻﻮرت اﯾﻦ روش ﻧﯿﺰ احتیاج ﺑﻪ، بروز ﺷﺪن ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. از اﯾﻦ روش در اﻣﻀﺎ ﮐﺮدن ﻗﺮاردادﻫﺎی ﻣﻬﻢ ﮐﻪ در ﻓﻮاﺻﻞ دور اﻧﺠﺎم ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ در ﺑﺎﻧﮑﻬﺎ ﻣﯿﺘﻮان اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد.
شکل ۲-۶ اسکن امضا
۲-۲- شناسایی افراد از طریق راه رفتن
امروزه بررسی حرکات انسان بخش مهمی از تحقیقات در زمینه بینایی ماشین را به خود اختصاص داده است. مطالعات نشان داده اند که انسان ها توانایی زیادی در شناسایی آشنایان خود از روی برخی رفتارها، از جمله شیوه راه رفتن آنها دارند. ازاین رو، محققان برآن شدند تا از این قابلیت انسان ها در ساخت سیستمهای شناسایی استفاده نمایند. این روش با امکان شناسایی در فواصل دور، عدم نیاز به اطلاع و یا همکاری فرد و همچنین، عدم امکان پنهان نمودن، کارایی بالایی به ویژه در محیط های عمومی ارائه می دهد.
استفاده از نحوه راه رفتن به عنوان بیومتریکی جهت احراز هویت، یکی از مطالعات مورد توجه در زمینه بینایی ماشین در سال های اخیر می باشد. روش های مطرح شده در این زمینه به دو دسته روش های مبتنی بر مدل و مبتنی بر ظاهر تقسیم می شوند.
۲-۲-۱- روش های مبتنی بر مدل
مقاله [۱] یک سیستم بی سیم پوشیدنی را که برای ارائه تجزیه و تحلیل راه رفتن توسعه یافته بود را در خارج از محدوده آزمایشگاهی توصیف کرد. مجموعه سنسور ها شامل سه شتاب سنج متعامد، سه ژیروسکوپ متعامد، چهار سنسور نیرو، دو سنسور خم دوطرفه، دو سنسور فشار دینامیکی و همچنین سنسور ارتفاع میدان الکتریکی بود. کفش گیت^[۱] برای این ساخته شده تا روی هر کفشی بدون ایجاد تداخل در راه رفتن به آسانی پوشیده شود. کفش گیت طوری طراحی شده که در هر محیط و در تمامی مسیر های طولانی اطلاعات قدم ها را جمع آوری کند. خروجی سنسور کالیبره شده، مورد بررسی و آنالیز قرار گرفته و درست بودن نتایج نیز به طور همزمان در بیمارستان عمومی ماچوست در آزمایشگاه شبیه سازی راه رفتن بدست آمده است. کفش گیت توانایی بسیاری دارد، از جمله قادر به تشخیص پاشنه پا، کف پا، انگشتان پا و همچنین قادر به برآورد گرایش و موقعیت قرار گرفتن پا می باشد.

مقاله[۲] سیستم wms^[2] یا سیستم راه رفتن نظارت کفش را معرفی میکند که قادر است به طور همزمان دو کار را انجام دهد. اولا میتواند فشار وارد شده به کف پا را اندازه گیری کند. ثانیا قدم های گذاشته شده بر روی زمین را تشخیص می دهد که بر روی افرادی که بر روی تردمیل راه می روند نظارت مستمر دارد. بر اساس اطلاعات آناتومی wms از چهار کرنش سنج کمک می گیرد که داخل پاشنه پای دست ساز قرار میگیرند که دقیقا نیروی تماسی وارد شده از پای انسان بر پد^[۳] کفش را اندازه گیری می کند و یک الگوریتم طبقه بندی کار آمد برای شناسایی پنج فاز متفاوت در راه رفتن از الگوهای نیروی کف پا اندازه گیری شده اند.
بدست آوردن صحیح شکلهای راه رفتن معین از توالی های تصویر و تشخیص آنها دو مسئله مهم در تشخیص راه رفتن هستند در [۳]نویسندگان روش وابسته به مدل دو مرحله ای برای تشخیص راه رفتن با بهره گرفتن از مدل انسانی حرکت دو طرفه را مطرح کرده اند ابتدا شکلهای گام را از توالی تصویر با بهره گرفتن از روش Metropolis–Hasting بدست آورده، سپس مدلهای مخفی Markor وابسته به تکرار این شکلها آموزش داده میشوند، که در آن تشخیص انجام می شود. این روش چون کاملاً وابسته به راه رفتن انسان است، برای انواع مختلفی لباسها و پوشش فرد موثر است. علاوه بر این، این روش می تواند اندازه داده های لازم برای تشخیص در مقایسه با الگوریتمهای عاری از مدل را کاهش دهد نویسندگان از روش خود برای هر دو میزان تشخیص بدست آمده از %۶۱ سری داده های مربوط به USF و % ۹۶ سری داده های CMUMOBO استفاده کردند. نتایج نشان می دهند که میزان تشخیص به طور قابل توجهی به فاصله فرد با دوربین منجر و محدود می شود.
در [۴]، الگوریتم تشخیص گام موثر و ساده با بهره گرفتن از تحلیل نیمرخ مطرح می شود. برای هر ترتیب تصویر، انتقال فضای کسر ابتدا برای تفکیک و تعیین نیمرخ های در حال حرکت از شکل در حال پیاده روی به کار برده می شوند. سپس این مدل وابسته به تحلیل ترکیب اصلی (PCA) برای کاهش قابلیت اندازه فضای شکل ورودی به کار برده میشود روش طبقه بندی نمونه نظارتی سرانجام در فضای اندازه برای تشخیص انجام می شود، این روش به وضوح به صورت ویژگیهای ساختمانی و انتقالی گام دریافت می شود نتایج گسترده آزمایشگاهی در ترتیب تصویر بیرونی نشان می دهند که الگوریتم مطرح شده عملکرد تشخیص خوب با هزینه محاسباتی نسبتاً کمتر دارد.
Faezeh tafazzoli,Reza safabakhsh روش وابسته به مدل برای تشخیص راه رفتن انسان را مطرح کردند، که وابسته به تحلیل حرکات دست و پا است. یک مدل اولیه وابسته به بخشهای تشریحی به وجود می آید و مدل قبلی وابسته به حرکات بخشهای مفصل دار بدن ساخته می شود که از مدلهای طراحی فعال و تغییر Hough استفاده می کند، تحلیل فوریه برای توصیف نمونه های حرکتی بخشهای در حال حرکت به کار برده می شود. از قانون مجاور به نزدیکترین K برای مقدار فوریه با مرحله ارزیابی شده از هر طیف برای طبقه بندی به کار برده میشود. در مقایسه با روش های قبلی موجود، تمرکز اصلی این متن افزایش تشخیص توانایی مدل از طریق شکل های تولید شده از حرکت دستها است. نتایج آزمایشگاهی عملکرد خوبی از روش مطرح شده را نشان می دهد.[۵]
مقاله[۶] بیومتریک کاربر را در حال راه رفتن شناسایی می کند. راه رفتن بیومتریکی به سه گروه تقسیم می شوند، که بر این اساس هستند: بینایی ماشین، سنسور کف، سنسور پوشیدنی. در مرور کلی از طرز راه رفتن هر گروه یک نمونه ارائه می شود. علاوه بر این عواملی که ممکن است بیومتریک راه رفتن را تحت تاثیر قرار دهند، نیز معرفی شده اند.
Chan-sulee,ahmed Elgammal می نویسند که تشخیص هویت با بهره گرفتن از راه رفتن یک راهکاری است که با توجه به حرکت و دید دینامیکی از راه رفتن و وجود دلایل مختلف تغییرات مانند زاویه دید وسطح راه رفتن، لباس و به چالش کشیده می شود. در[۷] شناسایی راه رفتن براساس الگوریتمی بررسی می شود که بر اساس تجزیه ، دارای دو خط مستقیم از داده ها است که راه رفتن در زمان ثابت راه رفتن وابسته به زمان می باشند.

• جذب و تجهیز پس‌اندازها و تخصیص بهینه منابع (انتقال وجوه بین واحدهای اقتصادی)

• تعیین قیمت وجوه و سرمایه

• انتشار و تحلیل اطلاعات

• تسهیل دادوستدها

• توزیع خطر و مدیریت ریسک

۲-۳)مشخصات شرکت و بازده سهام
مشخصات شرکت و بازده سهام به شرح زیر است:
بازده سهام : بازده سهام ممکن است بیانگر نحوه انتشار سهام عادی یک شرکت باشد. زمان بندی بازار سهام به این معنا است که یک شرکت معمولاً در زمان هایی که قیمت ها بالاست اقدام به انتشار سهام و در زمآن هایی که قیمت ها پایین است اقدام به بازخرید سهام می نمایند. طبق نتایج تحقیقات، شرکت های با نسبت بدهی پایین در زمانی که ارزش شرکت شان بالاست اقدام به تأمین مالی و برعکس شرکت های با نسبت بدهی بالاتر زمانی که ارزش شرکت شان پایین است اقدام به تأمین مالی می‎نمایند. تحقیق جگادش ۲۰۰۰ نشان داد که انتشار دهندگان سهام با بازده آتی پایین، معمولاً اقدام به انتشار سهام در زمان هایی می نمایند که هزینه تأمین مالی شان پایین باشد. به طور کلی می توان ادعا نمود که اگر یک شرکت دارای عملکرد خوبی باشد، بازده سهام شان افزایش یافته و لذا ممکن است به جای بدهی از سهام جهت تأمین مالی خود استفاده نماید. (احمدی، ۱۳۸۶)
اندازه شرکت : نسبت بدهی در شرکت های بزرگی که محصولات متنوع تری تولید و احتمال ورشکستگی نیز پایین است، می تواند در سطح بالایی قرار گیرد. شرکت های بزرگتر در مقایسه با شرکت های کوچک تر به دلیل داشتن رتبه اعتباری بهتر، می توانند از منابع غیر بانکی نیز استقراض نمایند. بنابراین بین اندازه و نسبت بدهی یک ارتباط مثبتی وجود دارد.

نوع صنعت : تحقیقات نشان داده است که شرکت های تولید کننده ماشین آلات و تجهیزات از جمله شرکت های تخصصی در زمینه ارائه محصولات و خدمات منحصر به فرد به حساب می آیند. با توجه به پر هزینه بودن تأمین مالی در اینگونه شرکت ها آن ها کمتر تمایل به استقراض دارند. توافق خاصی در مورد شاخص های این بخش وجود نداشته و معمولاً از شاخص های خود ساخته استفاده می گردد.
اندازه : طبق نتایج برخی از تحقیقات، شرکت های کوچک در مقایسه با شرکت های بزرگ تمایل به کسب میانگین بازده سهام بیشتری دارند. نتایج تحقیقات نشان داد که ممکن است شرکت های کوچک در مقایسه با شرکت های بزرگ دچار رکود درآمدی بلند مدت گشته و لذا بین اندازه و ریسک عادی یک شرکت رابطه (منفی) وجود دارد. به طور خلاصه می توان ادعا نمود به دلایل بالا بودن ریسک شرکت های کوچک، داشتن بازده سهام بالاتر در اینگونه شرکت ها ضروری است.
طبق بررسی های به عمل آمده می توان ادعا نمود که شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران تنها از معدود منابع مالی بلند مدت برای تأمین وجود مورد نیاز خود استفاده می نمایند. به عبارت دیگر، روش های تأمین مالی بلند مدتی همچون، استقراض، انتشار سهام و سود انباشته مورد استفاده شرکت های پذیرفته در بورس اوراق بهادا تهران می باشد. در نهایت می توان ادعا نمود که مهم ترین منبع تأمین مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران استقراض از سیستم بانکی است.
سود انباشته : معمولا در مراحل پسین تأمین مالی نظیر مرحله جوانی، رشد یا بلوغ، شرکت ها می توانند از منبع داخلی سود انباشته نیز برای تأمین مالی نیازمندی های مالی خود استفاده کنند. این منبع را می توان یکی از کم هزینه ترین منابع تأمین مالی دانست که برای تأمین نیازهای بلند مدت و توسعه ای شرکت به کار می‎رود. افزون بر همه این موارد، یک کسب و کار کوچک می تواند نیازمندی های سرمایه ای خود را با صرفه جویی در هزینه های ممکن به کمترین حد برساند. روش های تأمین مالی یکی از اصلی ترین حوزه‎های تصمیم گیری مدیران شرکت ها در راستای افزایش ثروت سهامداران به شمار می رود. )احمدی، ۱۳۸۶)
رشد و ادامه فعالیت شرکت ها نیازمند منابع مالی است که تأمین این منابع معمولاً با محدودیت همراه است. ایده اصلی بسیاری از تحقیقات انجام شده در این راستا آن است که آیا بازدهی سهام شرکت ها از روش های تأمین مالی آن ها تأثیر می پذیرد یا خیر و در صورت مثبت بودن پاسخ، این ارتباط به چه شکلی است. ایجاد و توسعه روز افزون بنگاههای اقتصادی نیازمند تأمین مالی قابل ملاحظه است که اغلب از عهده موسسین خارج می باشد. بازار سرمایه برای شرکت ها این امکان را فراهم می آورد که منابع مالی مورد نیاز خود را از طریق عرضه اوراق بهادار تأمین نمایند. به عبارت دیگر بازار سرمایه به صورت مسیری جهت انتقال منابع از پس انداز کنندگان به مصرف کنندگان منابع مالی عمل می نماید و از طریق فراهم آوردن سرمایه مورد نیاز بنگاه های اقتصادی و تخصیص بهینه منابع، نقش عمده در اقتصاد کشورها ایفا می کند. مدیران با بهره گرفتن از منابع به دست آمده در جهت بقا و رشد سازمان خود تلاش می کنند. این در حالی است که شرایط رقابتی شدید، در جهت بقا و رشد سازمان خود تلاش می کنند. این در حالی است که شرایط رقابتی شدید، بحرآن های مالی، اقتصادی، سیاسی و الزامات مالکیتی و قانونی، شرکت ها را بر آن داشته تا منابع بیشتری را خواستار شده و گاه منابع حاصل از نتایج عملیات واحد اقتصادی را نیز که متعلق به مالکان است، درون واحد اقتصادی مجدداً سرمایه گذاری نمایند. )احمدی، ۱۳۸۶)واحدهای فعال اقتصادی استفاده از منابع خارجی نظیر وجوه ناشی از افزایش سرمایه و استقراض را به دو دلیل مورد استفاده قرار می دهند :

• اجرای پروژه های سرمایه ای نظیر طرح های توسعه و همچنین افزایش کارایی عملیات جاری در حال اجرا.

• اصلاح ساختار سرمایه در جهت کاستن از هزینه های مالی ناشی از بدهی ها و کمک به افزایش بازده سهامداران.

هر چند بکارگیری وجوه حاصل از فعالیت های تأمین مالی می تواند به طور همزمان هر دو هدف فوق را دنبال نماید، اما مساله مهم در این راه بررسی اثر ناشی از تأمین مالی بر بازده کل شرکت خواهد بود. به عبارت دیگر در یک بازار کارا، رشد و سودآوری شرکت و در نهایت افزایش ثروت سهامداران محقق خواهد شد که بازدهی ناشی از بکارگیری منابع مالی ناشی از انتشار سهام بیش از هزینه های فرصت ناشی از پروژه های سرمایه ای مورد اجرا باشد. از آن جا که روش های تأمین مالی به همراه تصمیمات سرمایه گذاری و سیاست های تقسیم سود بر ارزش و در نهایت بر ثروت سهامداران موثر است، شناسایی الگوها و مدل هایی که تصمیم گیری شرکت ها و مدیران از آن تبعیت می کنند، از اهمیت به سزایی برخوردار است. (احمدی، ۱۳۸۶)
۲-۴)تأمین مالی در بازارهای مالی
چهارچوب متداول برای تحلیل روش های مختلف تأمین مالی معمولاً بر عوامل مشروح زیر مبتنی است :

• قابلیت انعطاف

• مخاطره

• سود

• زمان بندی

• سایر عوامل مشتمل بر ارزش های وثیقه، هزینه انتشار اوراق بهادار، سرعت و پی آمدهای آتی

اهمیت نسبی هر یک از عوامل ذکر شده، به وضعیت خاص واحد انتفاعی بستگی دارد اما مدیران مالی باید از ملحوظ داشتن کلیه عوامل مربوطه اطمینان حاصل کنند. (احمدی، ۱۳۸۶)
عامل قابلیت انعطاف، به تأثیر تصمیمات جاری تأمین مالی بر روش های مختلف تأمین مالی در دسترس، در دوره های آتی اشاره دارد. استفاده از یک روش تأمین مالی در زمان حاضر ممکن است روش های تأمین مالی قابل استفاده در زمان های آینده را محدود کند. به عنوان مثال، استفاده از یک فقره تسهیلات مالی در حال حاضر می تواند محدودیت هایی را از لحاظ استقراض مجدد در سال آینده بر واحد انتفاعی تحمیل و آن را ناگزیر کند تا به منظور تأمین وجوه مورد نیاز، روش انتشار سهام را مورد استفاده قرار دهد.
ریسک و سود، با یکدیگر ارتباط نزدیک داشته و از اهمیت بالایی برخوردار هستند. کنترل واحد انتفاعی نیز مورد علاقه و توجه سهامداران است. چنآن چه اکثریت سهام یک واحد انتفاعی در حال حاضر در تملک تعداد اندکی از سهامداران باشد که واحد مزبور را کنترل می کند، حفظ این کنترل، در تصمیم گیری های مرتبط با انتخاب بین روش های مختلف تأمین مالی و تأثیر هر یک از روش ها بر آن، مورد توجه خاص قرار خواهد گرفت. اما در شرکت های بزرگی که سهامداران متعدد دارند، معمولاً عامل کنترل، تأثیر چندانی بر تصمیمات تأمین مالی نخواهد داشت. زمان بندی، نیز یکی از عوامل بسیار با اهمیت در تحلیل روش های تأمین مالی محسوب می شود. اهمیت عامل مزبور به نوسانات بازار سهام و اوراق قرضه بستگی دارد و هر چه این نوسانات شدیدتر باشد، اهمیت عامل زمان بندی بیشتر خواهد بود (عبدی تبریزی، ۱۳۸۴، ص۲۶ )البته عوامل دیگری نیز علاوه بر موارد ذکر شده، می بایست مورد توجه قرار گیرد مانندارزش های وثیقه، دارایی های در دسترسی که می توان به عنوان تضمین، مورد استفاده قرار داد.
هزینه انتشار اوراق بهادار، معرف مخارجی است که باید برای انتشار و فروش اوراق بهادار انجام شود.
سرعت دسترسی به وجوه، معرف سریع ترین زمانی است که وجوه مورد نیاز در دسترس قرار می گیرد. پی آمدهای آتی، معرف امکاناتی است که بر اثر انتشار اوراق بهادار در حال حاضر و آشنایی خریداران با واحد انتفاعی ایجاد می شود (عبدی تبریزی، ۱۳۸۴، ص۳۴).
نقش بازارهای مالی و سرمایه ای از یک طرف در جذب نقدینگی بخش خصوصی در قالب پس اندازهای اندک یا عمده و هدایت آن به درون بخش های تولیدی می باشد. از طرف دیگر تأثیرات آن بر رشد تولید ناخالص ملی و مهار تورم نیز قابل اغماض نیست. رسالت بازار سرمایه بعنوان بخشی از بازار مالی در انتقال وجوه از عرضه کنندگان (وام دهندگان، پس انداز کنندگان) به متقاضیان (موسسات تولیدی) می باشد. در نظام پولی و مالی کنونی روز به روز بر اهمیت و جایگاه این بازار افزوده می شود. این بازار نقش واسطه ای را بر عهده دارد که در طرف عرضه وجوه، فرآیندی به نام سرمایه گذاری را تکمیل می کند. در طرف تقاضای آن فرایندی به نام تأمین مالی را به راه می اندازد. فرایندی که عرضه و انتشار سهام شرکت ها، تسهیل و تسریع مبادلات و معاملات را به عهده دارد. شرکت ها با وجود چنین بازاری مطمئن هستند که می‎توانند با مراجعه به آن و در قالب اشکال مختلف تأمین مالی، سرمایه مورد نیاز خود را به چنگ آورند. از طرف دیگر سرمایه گذاران بعد از خرید اوراق بهادار بلند مدت، در صورت لزوم به راحتی می توانند آن را به نقدینگی تبدیل کنند و از اطلاعات و سرمایه خود در این بازار پویا، معاملاتی به نفع خود تدارک ببینند.
بورس اوراق بهادار تهران به عنوان یک بازار سرمایه از این قاعده مستثنی نیست و از سال ۱۳۴۶ در جهت تجهیز پس اندازهای خصوصی و تخصیص آن به سرمایه گذاری های تولیدی و صنعتی فراز و نشیب های زیادی را طی نموده است و رفته رفته بر رونق و پیشرفت آن افزوده می شود. اینها مقدمه است بر اینکه چرخه تولید و توسعه و پیشرفت شرکت های سهامی به وسیله منابع مالی مناسب به حرکت در می آید. برای اجرا و تکمیل پروژه های صنعتی، اجرایی و سرمایه در گردش مورد نیاز، لازم است تا منابع سرمایه مناسب تهیه و تدارک دیده شود که این امر اهمیت مقوله تأمین مالی را می رساند. (احمدی، ۱۳۸۶)
برخی از محققان منابع تأمین مالی را به دو روش کوتاه مدت و بلند مدت تقسیم کرده اند و عده ای دیگر آن را به منابع خارجی و منابع داخلی تکفیک می نمایند، که معمولاً روش دوم بیشتر متداول است. منابع داخلی شامل وجوه در دسترس و کم هزینه شرکت می شود همچون سود انباشته، ذخایر استهلاک و. . . منابع خارجی، سرمایه سرمایه گذاران و وام دهندگان در قالب بدهی های سرمایه ای و حقوق صاحبان سهام می‎باشد مانند؛ انتشار سهام عادی و اوراق قرضه و. . . منابع مالی خارجی از نظر تأثیراتی که بر ریسک مالی و کنترل شرکت ها دارند از اهمیت بسزایی برخوردار هستند. از جمله متداول ترین منابع خارجی در میان شرکت های سهامی فعال در بورس تهران، دریافت وام های بلند مدت بانکی و انتشار سهام عادی می باشد. به دلیل اینکه هر دو توانایی جذب مبالغ کلان را دارند و از نظر سر رسید مالی و بازپرداخت تعهدات، بلند مدت هستند. لذا شرکت های سهامی در دهه های اخیر از آن ها استقبال زیادی کرده اند. واکنش بازار سهام نسبت به رخدادها و وقایع در قالب تغییرات قیمت و بازده سهام می باشد. تأثیرات افزایش سرمایه و یا وام بلند مدت بر قیمت و بازده سهام برای سرمایه گذاران در جهت اخذ تصمیمات مناسب می باشد. ساختار سرمایه اصولاً یکی از موضوعات مهم در تئوری مدرن مالی می باشد که تنها در سال های اخیر مطرح نشده بلکه کانون توجه محققین در چند دهه اخیر بوده است.
نیاز به تأمین مالی از آن جا ناشی می شود که اولا ارزش سرمایه شرکت ها به خاطر عوامل بیرونی همچون نرخ ارز، تورم، نرخ بهره بانکی تقلیل می یابد. ثانیاً ساز و کار عملیاتی شرکت ها موجب می گردد که برای خرید دارائی های جدید، افزایش ظرفیت کارخانه، استخدام نیروی جدید و خرید مواد اولیه نیاز به وجوهی احساس شود و این وجوه مالی در قالب منابع مالی مطرح می شود.
منابع مالی می توانند دو اثر کوتاه مدت و بلند مدت بر روی بازده و قیمت سهام داشته باشند. اثر بلند مدت مربوط به تأثیرات آتی است که به جهت صرف این وجوه در پروژه های با ارزش فعلی خالص^۱ مثبت بر قیمت و در کل بر منافع سهامداران دارد. زیرا اگر شرکتی منابع مناسبی جذب نماید و مصارف بهینه‎ای داشته باشد سود خالص شرکت افزایش یافته و بر ارزش شرکت افزوده می گردد. اثر دوم، اثر کوتاه مدت و یا لحظه ای است که مربوط به نشت اطلاعات درونی شرکت به بازار سرمایه می باشد زیرا هرگونه اطلاعاتی اعم از مالی و تولیدی که به نظر سهامداران و متخصصین بازار، مهم و تأثیرگذار باشد. عکس العمل بازار سرمایه را بر خواهد انگیخت. بدهی های سرمایه ای تعهد مالی برای شرکت ایجاد می کند و تکیه بیش از حد به آن افزایش اهرم مالی و به تبع آن احتمال ورشکستگی و عدم پرداخت اصل و بهره آن را در پی دارد. مخصوصاً شرکت هایی که از نظر موقیت مالی در وضعیت مناسبی به سر نمی برد. استفاده از هرگونه بدهی سرمایه ای میزان تعهدات آن را سنگین تر و سهامداران را مضطرب می سازد. در نتیجه تقاضا برای سهام شرکتی که در بازار عرضه و تقاضا (بورس) معامله می شود رو به کاهش می گذارد. کمبود تقاضا ی سهام و ریسک بیشتر سرمایه گذاری در چنین شرکتی، کاهش قیمت سهام و در نتیجه کاهش بازده را در پی خواهد داشت. افزایش سرمایه شرکت ها توسط مجامع فوق العاده انجام می پذیرد. انتشار سهام انجام سرمایه گذاری مطلوب را ممکن ساخته و پیامدهای سرمایه گذاری بهینه، افزایش بازده، و نهایتاً افزایش ثروت سهامداران می باشد.
تصمیمات تأمین مالی در اصل برای دو گروه از زیر مجموعه واحد اقتصادی اهمیت بسزایی دارد. گروه اول خود شرکت و یا مدیران و اداره کنندگان شرکت می باشد. ساختار مالی شرکت های سهامی از دو قسمت تشکیل شده است، قسمت اول دارایی های شرکت یا نتایج سرمایه گذاری را نشان می دهد مانند سرمایه گذاری در ماشین آلات، ساختمان و. . . که این بخش در سمت راست ترازنامه (یا صورت وضعیت شرکت‎ها) نشان داده می شود.
Net present volum-1
قسمت دوم بخش مالی شرکت ها را، بدهی های بلند مدت و کوتاه مدت، سهام عادی و ممتاز، اوراق قرضه و سود انباشته تشکیل می دهد شرکت ها به واسطه این منابع مالی وجود و سرمایه مورد نیاز را جمع آوری می کنند و در دارایی ها و ماشین آلات سرمایه گذاری می کنند. لذا برای شرکت ها دسترسی به منابع سرمایه کم هزینه و طولانی مدت و با ریسک اندک یک امر حیاتی می باشد. زیرا هرگونه تأمین وجوهی، حداقل هزینه ای دارد که شرکت باید توسط بازده حاصله را از سرمایه گذاری هایش آن ها را پرداخت نماید و عدم تأدیه آن ها مخاطرات جدی در پی دارد. گروه دوم که درگیر این مسئله هستند تأمین کنندگان وجوه و یا سهامداران می باشند. این موضوع از آن جا که برای گروه دوم اهمیت دارد که سهامداران به دنبال منافع بیشتر و یا ریسک اندک هستند. آن ها می خواهند تصمیمات مالی به گونه ای سازماندهی شود که قیمت سهام آن ها و در کل بازده شان بیشتر گردد.
هم چنین استقراض و در کل بدهی های سرمایه ای (اوراق قرضه و وام) به عنوان یک رخداد مالی چه اثری بر روی قیمت و بازده سهام شان دارد؟ لذا سرمایه گذاران به تصمیمات مالی شرکت ها عکس العمل نشان می دهند تا در سایه آن ریسک سرمایه گذاری خود را کاهش دهند یا بازده حاصله را به سطح ماکزیمم برسانند. یکی از اصول اقتصاد پویا و هم چنین از عوامل توسعه اقتصادی کشورهای پیشرفته دنیا تأمین مالی است. تأمین مالی فرایند سپردن اولویت ها به دست مکانیزم بازار و بازارگرا کردن آن ها است و طیف گسترده ای را شامل می شود که یک سوی آن تأمین مالی کامل و سوی دیگر تجدید ساختار بنگاههای تحت مالکیت دولت است. موسسات و شرکت ها برای به دست آوردن منابع مالی نیاز به بازارهای سرمایه گذاری پیشرفته ای دارند تا علاوه بر وجود بانک ها و موسسات مالی بتوانند متناسب با ویژگی های موسسه و شرکت خود و نوع وحجم نیازشان به وجوه مالی بتوانند یک شیوه مالی مناسب که کمترین هزینه را برای شرکت به همراه داشته باشد انتخاب نمایند. در صورت عدم وجود چنین بازارهایی یا ناکارا بودن سرمایه و با متنوع نبودن روش های تأمین مالی و شیوه های سازماندهی مبادلات مالی موسسات و شرکت ها برای تأمین مالی جهت نیاز اموراتشان به روش هایی روی می آورند که علاوه بر مفید نبودن بیشترین هزینه را برایشان به همراه خواهد داشت. )احمدی، ۱۳۸۶)
۲-۵)جایگاه انواع روش های تأمین مالی
مدیریت شرکت ها در راستای جذب منابع مالی مناسب باید هزینه منابع متعدد تامین مالی را مشخص و آثاری که این منابع مالی بر بازده و ریسک عملیاتی شرکت دارند تعیین نمایند. مقصود از کاربرد واژه «مناسب»در جمله بالا اجرای برنامه هایی است که بتوان به آن وسیله ثروت سهامداران را به حداکثر رسانید. آن چه مساله را مشکل تر می سازد وجود انواع و اقسام اوراق بهاداری است که مدیریت شرکت می تواند از آن ها استفاده کند. اما هنوز برنامه مالی مشخصی وجود ندارد که بتوان با اجرای آن، ارزش شرکت را به بالاترین حد رسانید. (جهان خانی، ۱۳۷۳ ,‌ص ۲۶)شیوه های مختلفی برای تأمین مالی شرکت عنوان شده است که خلاصه آن ها به شرح زیر است (‌مصطفوی مقدم ,‌۱۳۷۶,‌ص ص ۳۵,‌۳۴۲)
الف: کوتاه مدت

• بر اساس مدت

ب : بلند مدت
طبقه بندی روش های تأمین مالی
الف : تامین مالی از منابع داخلی

(۳-۲۳)

در جدول۳-۲ کلیه معادلات بقای جرم و انرژی که در بالا به تفصیل اشاره شد خلاصه شده اند.
جدول۳-۲ خلاصه معادلات بقای جرم و انرژی جهت تحلیلی سیکل های تک اثره جذبی [۳۹]

۳-۲-۴ قیود طراحی بر روی تغییر فاز سیال عامل[۴۰]
همانطور که در فصول قبلی اشاره شد، سیکل­های جذبی حداقل نیازمند دو ماده کاری می­باشند: ماده جاذب و سیال مبرد. این مواد در مراحل مختلف در سیکل دچار تغییر فاز خواهند شد. تحت قیود ذیل بسیاری از ترکیبات قابل دسترس نخواهند بود. اولین نتیجه حاصله از قید تغییر فاز بدین گونه است که شارهای گرمایی متفاوت دارای هویت یکسانی می­باشند. همانطور که در شکل ۳-۳ نشان داده شده است، فاز ماده مبرد در طی عبور از اواپراتور و کندانسور و فاز ماده جاذب در طی عبور از جاذب و ژنراتور دچار تغییر خواهند شد. برای سیکل جذبی تشریح شده در بالا گرمای با بالاترین درجه حرارت همواره به ژنراتور تغذیه می­ شود. یعنی داریم:

(۳-۲۴)

همچنین گرما با پایین­ترین درجه حرارت همواره به اواپراتور تغذیه می­ شود. یعنی داریم:

(۳-۲۵)

نتیجه دوم از قید تغییر فاز این است که برای تمامی مواد جاذب و مبرد و در تمامی رنج­های خارج از فشارهای مطلوب سیکل داریم:

(۳-۲۶)
(۳-۲۷)

دو معادله اخیر معادلاتی صحیح می­باشند، چراکه در صورت دوری بیش از حد از نقطه بحرانی میزان گرمای نهان تغییر فاز به طور نسبی ثابت است. لذا هیچ­کدام از گرماهای ورودی به طور مستقل قابل تنظیم نخواهند بود.
ضریب عملکرد برای یک سیکل جذبی تک اثره ایده­آل عبارت است از:

(۳-۲۸)

در رابطه بالا تساوی هنگامی حاصل خواهد شد که مقادیر انتقال حرارت در سطوح مختلف دمایی به مقادیر ویژه­ای قابل تنظیم باشند، که همانطور که در زیر اشاره می­کنیم امری غیر ممکن خواهد بود. نتیجه سوم از قید تغییر فاز این است که سه دما از چهار دمای ، ، و می­بایست به طور مستقل انتخاب شوند.
سیالات جاذب تجاری جهت سیکل­های جذبی دارای میزان اختلاف قابل توجه از رفتار پیش ­بینی شده از قوانین رائول می­باشند. این امر دارای تأثیرات مفیدی در میزان گردش مورد نیاز در طی هزینه جهت کاهش جهش سیکل () و همچنین افزایش بار جذب خواهد داشت. در عمل روابط زیر می­بایست برای اغلب جاذب­هادر نظر گرفته شود: