نتایج حاصل از تحلیل این فرض نیز با نتایج حاصل از مطالعات گرامی (۱۳۸۲)، یوسفی و همکاران (۱۳۸۸)، ماباسالت (۲۰۱۲)، سانکی و همکاران (۲۰۱۰)، رانالی (۲۰۰۸)، تان و لئو (۲۰۰۴)، وودوارد (۱۹۹۸)، و نتایج فراتحلیل چری هولمز در بین سالهای (۱۹۶۰) تا ۱۹۶۶، همسو و همخوان است. ضمن اینکه در میان مطالعات موجود و در دسترس، مطالعه ای متناقض و غیر همسو با نتایج حاصل در این مطالعه یافت نگردید.
در بررسی فرض چهارم با عنوان «تأثیر آموزش مبتنی بر شبیه سازی محیط های تعاملی تجربی بر میزان سطح مهارت نوشتن نوجوانان» نتایج تحلیل داده های حاصل در جدول ۱۴-۴ بر اساس آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که اثر معنادار کاربرد نوع روش تدریس «آموزش مبتنی بر شبیه سازی محیط های تعاملی تجربی» مورد تأیید واقع گردیده و ضمن اینکه تفاوت عملکرد دو گروه در سطح (۰۵/.=α) به نفع گروه آزمایش معنادار است، با در نظر گرفتن ضریب تأثیر حاصله می توان گفت نوع روش تدریس بعد از تعدیل اثر دانش پیشین مقدار ۳۳ درصد از واریانس نمرات پس آزمون مهارت نوشتن فراگیران را تبیین می نماید.
نتایج حاصل از تحلیل این فرض نیز با نتایج حاصل از مطالعات گرامی (۱۳۸۲)، یوسفی و همکاران (۱۳۸۸)، ماباسالت (۲۰۱۲)، سانکی و همکاران (۲۰۱۰)، رانالی (۲۰۰۸)، تان و لئو (۲۰۰۴)، وودوارد (۱۹۹۸)، و نتایج فراتحلیل چری هولمز در بین سالهای (۱۹۶۰) تا ۱۹۶۶، همسو و همخوان است. ضمن اینکه در میان مطالعات موجود و در دسترس، مطالعه ای متناقض و غیر همسو با نتایج حاصل در این مطالعه یافت نگردید.
در بررسی تطبیقی نتایج حاصل از مطالعه و تأثیر به کارگیری شیوه ی آموزش مبتنی بر محیط های تعاملی تجربی بر ارتقاء سطح مهارت های چهار گانه ی زبان آموزی فراگیران در زبان انگلیسی، این نکته به خوبی قابل مشاهده است که بیشترین تأثیرگذاری این شیوه ی آموزشی به ترتیب بر مهارت بیان کردن، خواندن، نوشتن بوده و کمترین تأثیرگذاری معنادار آن بر مهارت گوش دادن بوده است. این موضوع از این واقعیت نشأت می گیرد که در آموزش مبتنی بر محیط های تعاملی تجربی فراگیران، به دلیل آنکه نمی توانند در ایجاد ارتباط با سایر دوستان خود از لهجه ی مناسب برای بیان کلمات و جملات برخوردار باشند، به خودی خود کمتر هم این محیط ها می توانند مهارت گوش دادن فراگیران را تقویت نمایند. در حالی که بیان کردن فراگیران به شکل مؤثری از این محیط ها تأثیرپذیر بوده است و این به دلیل ماهیت تعاملی تجربی و شبیه سازی محیط های واقعی و عملی زبان آموزی در روش مذکور است.

شیوه ی آموزش شبیه سازی یک ابزار مؤثر آموزشی در آموزش مسائل پیچیده و سنگین است. این شیوه ی آموزشی می تواند به عنوان تکمیل کننده ی آموزش های سنتی نیز مورد استفاده قرار گیرد. شبیه سازی علاوه بر فراهم سازی موقعیت تجربی یادگیری برای دانش آموزان، آنها را قادر به دیدن تجربیاتی می کند که به شکل عادی، تجربه ی آنها امکان پذیر نیست. مثلاً برای خیل عظیمی از دانش آموزان ایرانی امکان حضور در محیط های خارج از کشور به منظور یادگیری زبان انگلیسی، عملاً امکان پذیر نیست. از این رو شبیه سازی تأثیرات قابل توجه بر توسعه ی مهارت زبان آموزی فراگیران دارد. چرا که در شبیه سازی ها، بازسازی مسائل به شکل عینی برای فراگیران امکان پذیر است و آنان به خوبی می توانند تمام زوایای یک موقعیت واقعی برای استفاده از زبان را در یک محیط عینی ببینند. ضمن اینکه در شبیه سازی ها، محدودیت دنیای واقعی وجود ندارد. به عنوان مثال در رانندگی واقعی اگر فرد دچار خطا شود ناچاراً متحمل خسارت های بدنی یا مالی و یا هر دوی آنها می شود در حالی که در دنیای شبیه سازی فرد می تواند خود را در موقعیت واقعی رانندگی ببیند و اگر اشتباه هم بکند خسارتی برای او در پی نداشته باشد. در شبیه سازی محیط های تعاملی نیز چنانچه فرد در بیان جملات و کلمات یا در خواندن و نوشتن آنان دچار اشتباه گردد، به راحتی از اطرافیان خود بازخورد می گیرد و می تواند نسبت به تصحیح اشتباهات خود اقدام نماید. شبیه سازی محیط های تعاملی تجربی این شرایط را برای فراگیران فراهم می سازد که بتوانند مطالب یاد گرفته شده را در قالب گفتار به کار برند و به عبارت دیگر، از جملات در تکلم برای تمرین استفاده کنند. و این شرایط به آنها کمک می کند تا بتوانند مطالب را در ذهن خود درونی نمایند.
۵-۴ پیشنهادهای کاربردی:
متغیر مورد بررسی در این مطالعه (مهارت های زبان آموزی) یک متغیر مرکب بود که از چهار مؤلفه ی اصلی (گوش دادن، بیان کردن، خواندن و نوشتن) تشکیل گردیده است. از آنجا که این چهار مؤلفه در ماهیت خود به هم وابسته اند و از همدیگر تأثیر و تأثر می پذیرند، لذا نمی توان برای نتایج حاصل از تک تک فرضیات پیشنهادات جداگانه ارائه نمود. بر این اساس پیشنهادات زیر در راستای نتایج حاصل ارائه می گردد.
نتایج حاصل از بررسی چهار فرضیه مطرح شده در پژوهش نشان داد که استفاده از محیط های تعاملی تجربی می تواند در ارتقاء سطح مهارت های زبان آموزی شاملک گوش دادن، بیان کردن، خواندن و نوشتن فراگیران در زبان انگلیسی مؤثر باشد، بر این اساس می توان پیشنهادات زیر را ارائه نمود:

• • استفاده از محیط های تعاملی تجربی در محیط های آموزش رسمی به منظور ارائه ی درس زبان مورد توجه قرار گیرد.

• • در ساخت مدارس دوره های راهنمایی و دبیرستان، فضایی سمعی بصری با امکانات و وسایل لازم برای ارائه ی آموزش های مبتنی بر محیط های تعاملی تجربی ایجاد گردد.

• • ایجاد شهرک های زبان آموزی در قالب محیط های تعاملی تجربی با امکانات و محرک های لازم در هر اداره ی آموزش و پرورش به منظور بهره گیری فراگیران از این محیط ها به منظور آموزش زبان، راه کاری مناسب برای ارتقاء سطح مهارت های زبان آموزی فراگیران خواهد بود.

• • آموزش دبیران زبان انگلیسی در خصوص چگونگی بهره گیری از محیط های تعاملی تجربی و مدیریت آموزش در این محیط ها از جمله ی راه کارهای مناسب به منظور بسترسازی برای بهره گیری از این شیوه ی آموزشی مؤثر است.

۵-۵ پیشنهادهای پژوهشی (پیشنهادهایی برای سایر پژوهشگران):

• • این مطالعه به بررسی تأثیر آموزش مبتنی بر محیط های تعاملی تجربی بر مهارت های زبان آموزی فراگیران در محیط آموزشگاه های زبان و خارج از سیستم آموزش رسمی پرداخت. به سایر پژوهشگران پیشنهاد می شود اثربخشی این شیوه ی آموزشی را در مدارس و محیط های رسمی آموزشی، مورد ارزیابی قرار دهند.

• • مهارت های زبان آموزی مورد مطالعه در این شیوه ی آموزشی مهارت های مربوط به زبان انگلیسی بود به سایر پژوهشگران پیشنهاد می شود تأثیر این روش آموزشی را بر یادگیری سایر زبان های خارجی مورد مطالعه قرار دهند.

۵-۶ محدودیت های پژوهش:
اگر چه در این مطالعه، پژوهش گر همانند سایر پژوهشگران تلاش داشته است تا به منظور تعمیم پذیری نتایج پژوهش به کنترل حداکثری متغیرهای مداخله گر بپردازد. اما قطعاً این مطالعه نیز همچون سایر مطالعات انجام شده در حوزه علوم انسانی با محدودیت هایی روبرو بوده است. این محدودیت ها در دو بخش محدودیت های در اختیار و خارج از اختیار پژوهشگر ارائه گردیده اند.
۵-۶-۱ محدودیت‌های در اختیار پژوهشگر:

• • عدم دسترسی به منابع چاپی پایان نامه های سایر دانشگاه های معتبر در سراسر کشور

• • استفاده از نمونه گیری به روش نمونه های در دسترس که شانس برابر برای سایر افراد جامعه ی آماری را از بین می برد.

۵-۶-۲ محدودیت‌های خارج از اختیار پژوهشگر:

• • استفاده از محیط های تعاملی تجربی در آموزش زبان انگلیسی دارای پیشینه ی تجربی نه چندان قوی است که نگارش پایان نامه را در این زمینه با محدودیت هایی روبرو ساخت.

• • نبود ابزار اندازه گیری استاندارد، محقق را ملزم به استفاده از ابزار محقق ساخته نمود که ممکن است در این زمینه محدودیت هایی را بر تعمیم نتایج اعمال نماید.

• • در زمینه ی مطالعات مربوط به پیشینه ی تحقیق، محقق غالباً با مشکلاتی مواجه می گردید، چرا که پیرامون موضوع اصلی این پژوهش، مطالعه ی منسجمی صورت نگرفته است.

• • انگیزه و علاقه ی دانش آموزان به یادگیری زبان انگلیسی و یا عدم انگیزه و علاقه ی آن‌ ها با یادگیری این درس از جمله ی مواردی بود که کنترل آن برای محقق امکان پذیر نبود.

• • رخدادهای همزمان با اجرای پژوهش از جمله استفاده ی دانش آموزان در منازل از دیگر منابع یادگیری زبان انگلیسی از جمله ی مواردی بود که کنترل آن‌ ها امکان پذیر نبود.

منابع
منابع فارسی:

• • احمدپور، زهرا. (۱۳۸۳). بررسی مسائل و مشکلات آموزش زبان انگلیسی در دوره متوسطه. رشد آموزش زبان، شماره ۷۱.

• • باطنی، محمدرضا. (۱۳۶۹). زبان و تفکر ما. تهران: انتشارات فرهنگ معاصر.

• • بخشی، علی و همکاران. (۱۳۷۵). بررسی وضعیت تحصیلی و مشکلات آموزش زبان انگلیسی در دبیرستان های کشور. شورای تحقیقات سازمان آموزش و پرورش استان فارس، شیراز.

• • بیرجندی، پرویز. (۱۳۹۱). تألیف از الف تا یاء: گفتگو با دکتر بیرجندی. فصلنامه آموزش رشد زبان. انتشارات سازمان پژوهش و نوآوری های آموزشی، سال هشتم، شماره ۲.

• • پازارگادی، مهرنوش؛ صادقی، رقیه. (۱۳۸۹). شبیه سازی در آموزش پرستاری. فصلنامه راهبردهای آموزشی، دوره سوم، شماره ۴.

• • پیشقدم، رضا. (۱۳۸۷). ارتباط راهبردهای یادگیری زبان انگلیسی با جنسیت و راهبردهای غالب یادگیری زبان انگلیسی در زبان آموزان ایرانی. فصلنامه پژوهش های زبان خارجی، سال ۵۱، شماره ۲۰۸.

• • پیشقدم، رضا؛ مرادی مقدم، مصطفی. (۱۳۹۲). مطالعه اکولوژیک در آموزش زبان: نقش والدین در پیشرفت سطح یادگیری زبان انگلیسی فراگیران. فصلنامه جستارهای زبانی، دوره چهارم، شماره ۴.

• • جعفری کوخالو، رقیه؛ علی حمیدی، منصور (۱۳۸۷). مقایسه سودمندی روش های آموزشی نوین (هم آموزی) و سنتی (سخنرانی) از نظر دستاوردهای شناختی، عاطفی و رفتاری دانش آموزان دبیرستانی. فصلنامه تعلیم و تربیت، شماره ۹۷، صص ۷۱ تا ۱۶۸.

• • جمالی باقلعه، مهدیه. (۱۳۸۷). دانش آموزان و ناتوانی آنها در تکلم به زبان انگلیسی. مجله رشد آموزش زبان، دوره بیست و دوم، شماره ۴.

• • جویس، بروس؛ کالهون، امیلی؛ هاپکینز، دیوید. (۱۳۸۹). الگوهای یادگیری ابزارهایی برای تدریس. (ترجمه محمود مهرمحمدی و لطفعلی عابدی). تهران: انتشارات سمت.

• • حسینی فاطمی، آذر؛ پیشقدم، رضا و ناوری، صفورا. (۱۳۸۹). تأثیر و نقش کلاس های آموزش زبان انگلیسی در افزایش هوش هیجانی و سازه های مربوط. مجله زبان و ترجمه، سال اول، شماره اول.

• • خیرآبادی، معصومه. (۱۳۹۰). پله اول یادگیری (ارتقای نگرش مثبت دانش آموزان به آموزش زبان انگلیسی). مجله رشد معلم، شماره ۲۵۹.

• • ضیاحسینی، سید محمد. (۱۳۷۶). روش تدریس زبان انگلیسی. تهران: انتشارات دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکزی.

• • عباسی، مهوش؛ احمدی، غلامرضا؛ لطفی، احمدرضا. (۱۳۸۸). مشکلات یاددهی یادگیری درس زبان انگلیسی دانش آموزان دوره متوسطه ی شهر اصفهان از دیدگاه دبیران. فصلنامه دانش و پژوهش در علوم تربیتی – برنامه ریزی درسی، شماره بیست و دوم.

• • محمدی، علی محمد. (۱۳۸۷). تأثیر فناوری ارتباطات و اطلاعات در آموزش و یادگیری زبان. فصلنامه پژوهش زبان های خارجی، شماره ۴۵.

• • عنانی سراب، محمدرضا. (۱۳۹۲). همگام با برنامه درسی جدید آموزش زبان انگلیسی. مجله رشد آموزش زبان، شماره ۱۰۸.

• • فهیم، منصور و حقانی، مستانه. (۱۳۸۷). اصول و فنون آموزش زبان به روش فریمن. تهران: انتشارات راهنما.

• • قناعت پیشه، عترت الزهرا. (۱۳۸۵). بررسی میزان تداخل زبان فارسی در یادگیری زبان انگلیسی زبان آموزان دوره ی متوسطه. فصلنامه آموزش زبان دوم، دوره بیستم، شماره ۳.

• کلانتری، رضا و غلامی، جواد. (۱۳۹۲). شناسایی و اولویت بندی عوامل مرتبط با آموزش زبان انگلیسی در مدارس. فصلنامه نوآوری های آموزشی، سال دوازده، شماره ۴۶.